Zondag morgen 31 Dec 1944
Om tien uur opgestaan en naar een
concert van de phylharmonie in het Admiraalspallast. Concert onder leiding van
A. Rother met als solist Günter Weinert (één been!) die het pianoconcert in D
van Haydn speelt. Verder werd gespeeld de Egmont ouverture, een synphonie van
Schubert en de Freisch”tz ouverture. Het was een zeer geslaagd concert. Witkop
en v. Griffen hadden aardige zusjes van Hertzberge bij zich.
’s Middags naar Müggelsee.
Geconstateerd dat ik op de echte Friese schaatsen 2x zo hard kan rijden!
Ondanks de afspraak was alleen Berto v Dijk aanwezig. Niet lang gereden.
Gegeten in het restaurant Strandbad, en naar huis. Alarm. Kamer is al opgeruimd
drie bedden op elkaar, Jan heeft Zaterdag de kachel midden in de kamer gezet,
de verlengpijp geeft erg veel warmte. Het is bijzonder gezellig geworden in de
kamer.
Oudejaarsavond 1944
Om tien uur bij elkaar. Alles is
op de minuut uitgestippeld. Eerst een openingswoord van Jan de Boer. Toen een
toneelstukje: “Het nieuwe gegeven”, vermoedelijk van Willy Corsari. Bob en
Brautigam voeren het op. Heel aardig, enorm spannend, goed voorgedragen. Toen
pauze, met een warm drankje en verder koeken. Toen kwam Jan de Boer met het
verhaal van de put en de slinger van Edgar Allan Poe. Bijzonder spannend en
aardig. Het publiek wordt nu op een minder hoogdravend peil bezig gehouden dan
met Kerstmis, en dat schijnt beter te bevallen. Er is niemand vervelend, alle
aandacht is bij de voordragers.
Ik ben niet tevreden over mijn
speech, maar hij verloopt gelukkig vlot, en hier en daar het ik met het
jaaroverzicht succes. De overdenking is minder geslaagd. De tijd klopt precies,
vijf minuten overdenking, stilte. Het is heel gek, zeker te weten dat daar 600 km verder Paps, Mams en Lily, Oom Albert en tante Fie ook stil zitten, met een sigaar, en aan mij
denken.
Na het afgaan van de wekker, het
teken dat 1944 ten einde is, zingen we het 1e en 6e
couplet van het Wilhelmus, en we drinken elkaar toe. De stemming is plotseling
weer vrolijker. Jaapje gaat naar beneden en we zingen nog wat Hollandse liedjes
aan de piano. De Belgen hebben natuurlijk een paar meisjes naar binnen
geloodst. Een heel aardig zwartje, een Polinnetje naar men zegt. Er wordt
stevig gedanst, de Belgen dansen met elkaar zodat er steeds een behoorlijk
aantal “paren” danst.
We maken nog een photo van de
viering boven. Jan en ik drinken nog een borrel en gaan dan naar bed.
Jan :
Zondag 31 December 1944.
Oudejaar. Vreemd, er was niets
geen oudejaarsstemming in alles wat je om je heen zag.
Veel bijzonders valt er niet te
vermelden vandaag.
…
Ik opende den avond met een kort
woord, veel kon ik niet zeggen, want dan maaide ik Oswald het gras voor zijn
voeten weg. Daarna voerden George Brautigam en Bob een éénactertje op van Willi
Corsari: Het nieuwe gegeven, waar ze zeer veel succes mee oogsten.
…
En hierna het Oudejaarswoord van
Oswald. Dit was uitstekend. Om vijf voor 12 was het afgelopen, en toen had
ieder vijf minuten om zijn gedachten daarheen te laten gaan, waar hij ze het
liefst had. Het was wel een merkwaardig gevoel, zooveel miljoenen menschen als
er nu, juist door dat tijdstip 12 uur, over de geheele wereld met hun gedachten
bij elkaar zijn.
Hoe dan ook, ij vermoed dat de Nieuwjaarssfeer
overal in Holland zeer veel te wenschen overgelaten heeft, daar er toch
practisch nergens een gezin te vinden is, waarin niet minstens één persoon
ontbreekt.
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten