Dr. G. de Bruin
Utrecht 25 October 1943
Maliebaan 127
Telefoon No. 21063 (K 3400)
Postgiro 79698
Beste Oos,
Hoelang
het geleden is dat ik je schreef weet ik niet precies meer, maar het is nog
niet zo erg lang. Ik heb echter weer eens een ogenblikje tijd, dat overkomt me
nogal eens tegenwoordig, en toen dacht ik, laat ik maar weer eens aan Oos wat
schrijven. In de eerste plaats enkele zakelijke dingen: ik heb je drie maal
geld gestuurd, 1x per postwissel en 2x per bank. Heb je den drie zendingen
ontvangen? Het kan wel zijn dat je ze alle drie al gemeld hebt, maar doe het
dan nu nog eens "en masse". We hebben je pakje met de labjas en de acetyleenboom
en extratjes, echter niet het andere dat je vermeldde, met sigaretten enz. Ik
ben blij dat je winterjas goed is aangekomen en ook je goede pak; we hebben
daarover een beetje in de benauwdheid gezeten, al was het tenslotte niet
geweldig belangrijk, gezien de tegenwoordige omstandigheden. Je herhaald
schrijven om een draagriem voor je koffer hebben me voor een probleem geplaatst.
Het is n.l. niet zo gemakkelijk aan een dergelijk ding te komen. Ik heb nu geloof
ik een oplossing gevonden er wordt al iets voor je gefabriceerd dat in een der
volgende pakketten wel zal meegaan. Een riem is het niet, maar een soort
draagzeil, dat m.i. nog practischer zal blijken. Is het geval niet naar je zin,
schrijf dan maar, dan zal ik zien nog wat anders te prakkiseren. Je klachten over
te veel zendingen voedsel zijn overdreven. De bedoeling is dat je zooveel
mogelijk een voorraadje aanlegt voor moeilijke tijden en wat we zenden kunnen
we missen, maak je daarom niet bezorgd. De voedseltoestand hier is beter dan verleden
jaar en we hebben nogal wat oogst uit eigen tuin dat helpt ook al mede. Je
behoeft je daar dus niet naar over te maken. Ik zorg wel dat de kerk in het
midden blijft, hoor.
De
stemming op het kantoor is wat gedrukt. De zaak zit zo dat een der zoons van Dr.
H. v.d. Feen (niet de student) die werkzaam was in een staalfabriek ergens in
Duischland, blijkbaar een stomme streek heeft uitgehaald. Een paar van die
jongens hebben op de fabriek wat te eigen bate vervaardigd en meegenomen wat
nogal hoog is aangerekend. Na een verblijf in de gevangenis zijn ze naar een
concentratiekamp vervoerd. Je begrijpt dat de hr v.d.F. daarover in zit. Ik kan
me niet anders voorstellen dan dat het een ondoordachte stommiteit van die
jongen is, hij is geloof ik net 20 jaar, en hij heeft niet de consequenties
doorzien, maar intusschen zit je er maar mee. Ik heb al meer van die gevallen
gehoord en dat is toch niet prettig, want dan denk je toch onwillekeurig aan je
eigen kinderen al ben je overtuigd dat die niet zo dwaas zouden doen.
Een
paar dagen geleden werd ik weer eens opgebeld door de Muink Keizer die bericht
van zijn zoon had ontvangen en tevens je groet overbracht. Het was het
indertijd erg leuk dat hij mij opzocht toen hij je pas had gesproken, en zo
vele details kon vertellen die ons een beter beeld gaven van je verblijf daar.
Ik heb er degelijk zeer over nagedacht en ik ben tenslotte maar dankbaar dat je
zo betrekkelijk goed terecht bent gekomen. Hij vroeg mij ook namens jou of ik
je op al je vragen wilde antwoorden, voor zover ik weet heb ik dat altijd
gedaan en mocht ik ergens niet op hebben geantwoord dan komt dat omdat ik het
òf onbelangrijk vond of dat ik er geen antwoord op kon geven. Ik schenk heus
alle aandacht aan je vragen wees daarop maar gerust, maar je kunt nu eenmaal
schriftelijk niet alles zoo prompt behandelen als je dat mondeling zoud kunnen
doen.
Je
weet zeker al dat de kamer van Corrie Fhan bewoond wordt door een apotheker. Een
keurige man overigens, we zijn er hard op vooruit gegaan en we hopen nu maar
dat hij zoolang blijft tot we zelf weer over de kamer kunnen beschikken. Geen
bezwaar is dat hij nogal een koudkleum is en die kamer is juist zo koud.
Nieuws
van de fabriek is er niet veel; de boel staat er nog, maar hoelang nog? Voorst
is er te Ouderkerk een ongelukje gebeurd met de collodium fabricatie. Zoo’n
kleine autoclaaf is uit elkaar gesprongen, gelukkig geen persoonlijke
ongelukken, al was dat een wonder. Oorzaak onbekend en dat is ellendig want nu
durf je niet goed meer aan de gang. Chemie is een raar ding, jongen, je kunt
nooit voorzichtig genoeg zijn; denk daarom ook maar eens. Ik heb daaraan zelf
helaas slechte ervaringen, spiegel je daaraan maar.
Nu
ik den brief eens overlees, vind ik hem erg somber. Dit is eigenlijk geheel ten
onrechte want we hebben eigenlijk weinig te klagen, we zijn gezond, hebben
voldoende te eten en de rest hebben we met de gehele wereld gemeen dus daarom
mogen we niet mopperen individueel, al valt het wel eens tegen. Echter zit het
geval v.d.F. me een beetje dwars, want je houdt je hart vast voor zoo’n jongen.
Mams
is erg in haar schik met haar apothekertje en begint hem al achterna te lopen,
zoo’n nette man die ’s nachts altijd thuis is en ook ’s avonds dikwijls op zijn
kamer zit! Lili ergert zich blauw, maar gisteren heeft hij zich in optima forma
aan haar voorgesteld en moest zij hem toch netjes een handje geven al zag ze
rood tot achter haar oren. Die lieve is toch maar een goede ziel en al haar
hartstochtelijken bezweringen smelten weg zodraa de practijk zich laat gelden.
Inconsequentie is toch maar de charme van de vrouw. Ik houd me maar een beetje
op de achtergrond want ik moet er tenslotte
niets van hebben en ik ontmoet helaas zakelijk genoeg van die lui.
Ziezo
dat is weer het einde, maaarrr, zou Theo Uden Masman zeggen… we komen terug.
Och, och, waar is die goede tijd van de radio. Dat is werkelijk een ellende zoveel mensen met muziek in je huis.
Hou
je maar taai jong, doe geen gekke dingen en vermoei je niet noodeloos met te
veel naar concerten hollen, al begrijp ik dat dit een welkome afleiding voor je
is, en zeker de beste die je je kunt veroorloven. Groeten aan alle bekenden, en
we zijn benieuwd hoe je het in je nieuwe lager hebt. Ik hoop dat je binnen niet
te langen tijd naar huis komt maar zou er de voorkeur aan geven als dat samen
uit samen thuis zou kunnen zijn.
Een groet van je
Vader
Geen opmerkingen:
Een reactie posten