Paps over bezoeken van de Gestapo

Eigenlijk had paps er helemaal niet over willen schrijven maar toen zijn memoires eenmaal geschreven was werd er aangedrongen om het gat dat hij over de oorlog gelaten had toch enigszins in te vullen. Hij schrijft dan o.a. het volgende:

… Intussen kreeg ik natuurlijk geregeld bezoek van de “Gestapo”. Ik was reeds in de eerste weken van de bezetting met mijn persoon verantwoordelijk gesteld voor de voorraden ontplofbare stoffen in ons bezit. Deze werden opgenomen en in een boekhouding vastgelegd. Op ongeregelde tijden kwam zo’n Gestapoman bij mij in Amsterdam op het kantoor een praatje maken, dat altijd eindigde met een enigszins verhulde bedreiging over wat geschieden zou als er tekorten werden geconstateerd. In het begin vond ik dat wel griezelig, maar al spoedig was ik er aan gewend.

Toen tenslotte bleek, dat zij op deze wijze ons niet aan het werk voor de Wehrmacht kregen, kwam er op een kwade dag een mij nog onbekend persoon in burger, die zonder commentaar tegenover mij aan mijn bureau ging zitten en plechtig zei dat dit spelletje uit was.

Dat groeide uit tot een wat fel gesprek en we kwamen tot de conclusie dat er enige deskundigen zouden komen om te beoordelen of het voor hen werken, op onze bedrijven mogelijk en gewenst was. Na enkele weken kwam er inderdaad een commissie van deskundigen uit Duitsland om de zaak te beoordelen en tot mijn grote opluchting was er één bij die ik kende. Bij de bezichtiging van het bedrijf te Muiden kreeg ik de gelegenheid hem even apart te spreken en al spoedig had ik hem overgehaald een negatief advies uit te brengen en wel met als een der hoofdmotieven de ligging van de fabriek te Muiden aan de monding van de Vecht, die zelfs bij nieuwe maan gemakkelijk te ontdekken was. De commissie bracht dan ook een negatief advies uit.