Alarm nr. 245 bombardement nr. 53 van 21:00 tot 22:05.
21 Maart 1945
Begin van de lente. Het waait
ontzettend en het is koud. Op de fabriek heeft Riess weer een bui dat hij
overal rondneust, zodat hij merkt dat ik mijn kousen was, en alcohol reinig.
Maar hij zegt er niets van, een prima chef. Met een vriendelijk praatje laat
hij zich afleiden.
Na de fabriekscontrôle verneukt te
hebben (de Werkschütz zag alleen een trui en niet de fles alcohol en de
kaarsen) gaan Jan en ik naar Mevrouw Schreibershofen.
We komen ongelegen, hoewel volgens afspraak. We repareren wat ramen en deuren,
en zetten een plank in de muur vast. (Iets wat ik thuis nooit gedaan heb, dat
deed Dirk Dolman altijd). Na afloop poedelen we wat en wachten op het eten …
Het is wel erg onfatsoenlijk maar we eten weer twee schalen brood leeg! Onze
hulp wordt ingeroepen door een dame (lector in het Engels) vanwege haar radio. Ik
heb geen tijd maar Jan gaat er even heen. Ik ga langs de photo’s, die er
natuurlijk niet zijn, en daarna naar de schoenmaker. Jo heeft nog steeds geen
spek, en helaas ook geen vetbonnetjes. De Hollandse kapper van de overkant
helpt me op z’n Hollands.
Bij Kees krijg ik wat te eten, en
ik moet daarna getuige zijn van een onderhoud van Kees en de dienstbode van
Burke (weggelopen). Een half uur lang worden alle huiselijke ruzies uitgesponnen,
en als ze dan ten slotte weg gaat is het al kwart over acht. Voor de alcohol
juffrouw brouw ik even een borrel in elkaar, en daarna ga ik er snel vandoor.
Kees brengt me nog weg, en als ik de bovenste trede van de trap naar het perron
heb betreden, gaat de sirene al. Weer een tocht langs de rails naar het
Anhalter Bahnhof.
Ik hoor een interessant gesprek
tussen oorlogsgewonden. Benen die ongelijk van lengte zijn, en waarvan het ene
langer, of het andere korter gemaakt wordt!
Na het signaal ‘veilig’ naar huis
op de snelste manier, maar het duurt toch nog een uur. Ik erger me aan de
stommiteit van het spoorwegpersoneel dat weer een trein vol mensen een half uur
laat wachten zonder te zeggen dat het zo lang duren zal, en dat je het in 5
min. lopen kan!
Thuis nog even rustig een pijpje
gerookt en wat gelezen in “Hollands Glorie”, dat ik bij v Schreiberhofen geleend
heb. Vannacht alarm. Twee maal, ’s avonds en ’s nachts, {03:40 04:35} nu gaat het mislopen
met de slaap. Gelukkig dat ik op de fabriek eventueel een dutje kan doen.
Jan :
Jan :
Woensdag 21 Maart 1945.
…
Vanmiddag zijn we naar mevrouw v.
Schreibershofen geweest. We hebben er weer de noodige karweitjes opgeknapt (de
badkamerdeur gemaakt, een uitgescheurd raamkozijn dichtgetimmerd en een plank in
de provisiekamer bevestigd) en werden er als gewoonlijk vorstelijk onthaald.
Daarna ben ik nog even naar een kennis van haar geweest, die een kapotte radio
had. Maar daar kon ik niets aan doen.
Het alarm bracht vanavond weer
eens een paar bommen vlak in onze buurt; het duurde van 9.00 – 10.05.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten