Alarm nr. 246 van 0340 tot 0435.
Alarm nr. 247 van 12:30 tot 14:15.
Alarm nr. 248 bombardement nr. 54 van 22:55 tot 24:00.
Donderdag 22 Maart
Om half tien met een schrik
wakker. Gauw wassen, er is beneden weer water. De anderen schijnen zich niet te
wassen. Jan de Boer mag ook wel oppassen dat hij niet vervuilt. Gisterenmiddag
zie ik dat zijn oren vuil zijn, en dat er een scherpe afscheiding is tussen
zijn gezicht en zijn nek. ’s Avonds laat hij mij zijn bil zien, waarop hij
last heeft gehad van de diphterie-prik.
Als ik wat gegeten had, zou ik beslist gekotst hebben, er zit n.l. een dikke
laag vuil op zijn billen. Dat mijn knieën zwart zijn, dat vind ik al erg, maar
is niets aan te doen, in twee dagen zijn ze weer zwart. Verder is de
badinrichting gesloten, dus daar kun je ook al niet terecht.
Vergeefs achter eieren en spek
aan, en toen maar op de trein naar Friedrichshagen. Even in de rij gestaan, en
goed eten gekregen. Jammer genoeg komt er na de eerste portie alarm, zodat ik
mijn tweede portie vlug op moet eten, en niet meer naar een ander restaurant
kan gaan om nog eens te eten. Met Edzard en Bob nog even gepraat. Die boffen
toch maar dat ze zo ver uit de stad zitten, en iedere dag een wandeling kunnen
maken langs de Müggelsee.
Hoewel er nog alarm is ga ik vast
op weg, de aanval komt niet op Berlijn denkt de “Drahtfunk”. Prettige wandeling
langs het strand. Het is prachtig weer geworden, helder en zonnig. Ik geniet
van de rust, maar ik mis de dikke gezwollen knoppen langs dit dode strand.
Stukken touw en drukknopen gevonden, kennelijk van een parachute. Met mijn
schaartje geknipt tot ik de beste stukken kon meenemen.
Via het station Rahnsdorf naar
Karlshorst, daar met de 69 naar Herzberge. Jan {Egberts} is thuis, we maken een
wandeling. Er ligt een grote hoeveelheid pamfletten van de Amerikanen. We roken
een gezellig pijpje en luisteren naar het Wehrmachts bericht. De linker Rijn
oever is al practisch in geallieerd bezit, en bij Remagen is er een groot
bruggenhoofd. Door verraad hadden ze de brug heel in handen gekregen. {van verraad was echter geen sprake}
Over Karlshorst weer naar huis,
vergeefs geprobeerd wat te eten te krijgen. Thuis een echte eet bui,
pannekoeken gebakken, lekker vet! Hier is er nog wel eens raad op, als je
honger hebt, maar hoe is het in Holland?
Om tien uur is de lucht “Feind
frei”, om elf uur met alarm uit bed, als we weer een uur in bed liggen gaat er
vlak bij een tijdbom af.
Jan :
Donderdag 22 Maart 1945.
…
In Tegel kreeg ik vanuit de verte
al een angstig voorgevoel: het oude GBI Lager waarin ze {Fred en zijn collegae}
verleden jaar woonden, is geheel afgebrand. En naarmate ik verder kwam, zag ik
steeds meer rook en puin. Maar ze hebben geluk gehad in hun lager! Slechts van één
barak is de bovenverdieping uitgebrand. Dat was een stukje van de franje van
het bommentapijtje.
De Lagerführer vertelde me dat
allen dagdienst hadden. Dus d.w.z. puinruimen. Ik hoefde er dus niet op te
rekenen, dat Fred vanmiddag zooals afgesproken was, bij me zou komen. En dus
ben ik maar eens naar de fabriek {Borsig} gewandeld. Die ziet er fraai uit! De worp
van de bommen is absoluut zuiver geweest. Dit tapijt steekt niet veel buiten de
fabriek uit. Maar voorlopig maken ze er geen pantserafweergeschut meer. Vermoedelijk
niet tot het eind van den oorlog. Ik vraag me alleen af, wat of er met de
Hollanders gaat gebeuren. Gelukkig is het gevaar om naar het Rijnland of het
Ruhrgebied gestuurd te worden niet meer zoo groot als vijf maanden terug. We zullen
het beste voor ze hopen.
…
Borsig was in ieder geval een zeer stichtelijk en
hartverheffend gezicht.
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten