Dinsdag 20 Maart. 1945 Oos : Prompt zeg ik: “Dat hebben we hier geleerd mijnheer, heeft U wel eens een Duitser op zien staan”?

Alarm nr. 242 van 03:50 tot 04:45.

Alarm nr. 243 van 21:10 tot 21:50.

20 Maart 1945

Heikens doet proeven bij ons op het lab. Het is een verschrikking als je gedoemd bent een half uur met de man te moeten praten. Hij vertelt natuurlijk weer dat hij een pakje van thuis gekregen heeft, en steekt direct een pijp op van tabak van thuis. Die jongen beseft nu niet dat dat voor ons, die weten dat onze ouders honger lijden een raar idee is.

Op weg naar huis zitten Jan en ik beiden, tweede klas, lezend. Daar komt een mijnheer en een dame binnen, en de heer zegt tegen Jan: “Wilt U misschien plaats maken voor deze dame, ze heeft een gewond been”. Jan staat op en direct volgt: “Natuurlijk weer een buitenlander, die staan uit principe niet op!” Prompt zeg ik: “Dat hebben we hier geleerd mijnheer, heeft U wel eens een Duitser op zien staan”? De man wordt boos, zegt dat ik zeker niet weet wie hij wel is(!) en dat hij anders mijn naam wel eens zal laten opschrijven enz. Ja, dan moet je je mond wel houden. Maar gelukkig zegt er een juffrouw heel hard: “Ja, de Duitse (onze) mannen gaan gauw een krant zitten lezen … “. Het heeft tot ’s avonds geduurd voor ik dit geval verteerd had, en bij het schrijven nu, wind ik me nog weer op. Zoiets kan bij mij doorvreten gedurende uren, soms dagen, en ik zit me dan steeds voor te stellen wat ik wel had moeten zeggen.

Jan : 

Dinsdag 20 Maart 1945.

Inderdaad kwam het langverwachte alarm vannacht, van 3.50 – 4.45.

Er viel niet veel bijzonders te beleven. Mijn rugzak is op één gesp na klaar, dus wat dat betreft kunnen de Russen komen.

s" Avonds kregen we van Frau Lisureck het aanbod, om op een 2 persoons kamer te gaan wonen. De kamer is echter heel erg nauw, en op de 3^e verdieping, zoodat we bij een bombardement vrij ongunstig zitten. We moeten het nog eens in beraad houden.

De Engelschen waren vanavond weer beter op tijd. Van 9.10 – 9.50 was er alarm.