Zaterdag 10 Febr.
Het is een merkwaardige
gewaarwording als je weer in een enigszins normaal bed ligt. Ik slaap heerlijk.
’s Morgens komt om zeven uur “pudding”, een gek, de huisknecht van Jan, Hans
wekken. Er wordt dan getrokken en geduwd tot Hans wakker is. Jan wordt niet
meer gewekt want die wordt toch niet wakker! “pudding” zorgt voor het eten,
houdt de kamers schoon enz. enz. Het is een oud braaf manneke met een kaal
hoofd.
Als ontbijt krijg ik het portie
middageten van Jan, dat hier nog steeds bezorgt wordt omdat de keuken nog niet
weet dat Jan opgenomen is. Koolraap stamppot, met een pudding toe, een stevig
ontbijt! Deuts vertelt dat hij een proces heeft lopen omdat hij geen
“Aufenthaltserlaubnis” heeft gehad. Hij is nog in hoger beroep gegaan ook! Gevaarlijk
spel. Overigens is het een rare kerel. Als hij een briefje achter laat voor
Hans schrijft hij b.v. “Hansjebaas”. Alles is zo gewild leuk aan hem, het is
een nare kloot.
Naar huis eerst wat biscuit
gekocht, en tevergeefs in de markthallen naar “Fleischschmalz” gezocht, dat er
een beetje behoorlijk uitziet! Alles is meer gehakt dan vet. Er is weer eens
geen licht in de hallen, hier en daar wordt met kaarsen gewerkt. Afzetgebied
voor kaarsen! Ik voel me zo als een handelaar in kaarsen sinds een paar dagen.
Naar Schöneberg om te eten. De
schoenmaker heeft een brood van 1500 gram en wil 9 kaarsen afnemen à raison van
500 gram
brood per stuk. Dat zijn nog eens zaken! Ik spring gewoon een gat in de lucht
van plezier. Het hele broodprobleem is opgelost, ik voel me rijker dan een
koning.
Goed gegeten, Johannes moet in de
zaak blijven, ik ga dus met “Nicolaus”. We spreken met veel moeite (onbepaalde
wijs en zelfstandige naamwoorden) over de politiek. Alles wordt communistisch,
heel Europa in ieder geval. Het wordt je wel wat bang om het hart als je de man
daarover hoort spreken. Goede mensen wordt niets kwaads gedaan, slechte mensen
gaan naar Siberië. En dan grijnst hij met zijn hele gezicht, en zijn oogjes
worden spleetjes. Hij is Georgiër; Stalin ook. Hij heeft niet veel zin nog lang
te blijven, hij zal wel binnenkort verdwijnen.
Met mijn brood onder de arm ga ik
weer naar huis. De treinen zijn niet zo vol als gewoonlijk, ik heb geen
moeilijkheden met de ademhaling.
In de regen op Helga gewacht. Twee
of drie weken geleden kwam het zo in een gesprek op dat ze wel eens een bezoek
aan het lager zou kunnen brengen. Daarop zei ik dat ze niet zou durven, en zij,
dat ik het niet zou willen. Het slot was dat we een dag afspraken, met dit
resultaat. Ze heeft zich aardig aangekleed, een leuke hoed en voornaam met een
paraplu. Ze begint direct met te zeggen dat ze niet mee gaat. Gelukkig dat Jan
de Boer thuis zit te wachten, en ik dus een reden heb eerst naar No 7 te lopen.
Na lang praten heb ik haar dan zover dat ze mee gaat. Ze zit opgeprikt op een
stoel en voelt zich kennelijk niet op haar gemak. Ze vertelt dat het witbrood
afgeschaft is. Daar zit ik nu met mijn 2000 gram van de koffie!
Na een uurtje stapt Helga weer op, kennelijk opgelucht. Niemand mag weten dat
ze bij me geweest is. Is dat nu de D. vrouw waarvan verteld wordt dat ze direct
op haar rug gaat liggen als ze een man ziet?
Jan en ik gaan naar Borris. Het is
vreselijk lelijk weer, regen en nog eens regen. Borris is verheugd dat we bij
hem komen, de opkomst is groot, alle oude getrouwen zitten er weer. Borris is
goed op dreef, hij toont ons nog eens de ontwikkeling van Bach tot Hindemith.
Vermoedelijk is dit de laatste keer dat we zo bij elkaar zitten. Als slot geeft
Borris nog een kort overzicht, en spreekt de hoop uit dat de kunst, wat er ook
moge komen, voor ons behouden blijft en dat we hem zullen kunnen blijven
beoefenen en er van blijven genieten. Dit is weer eens een ogenblijk, na zo’n
prettige avond, dat je goed voelt wat er op het spel staat in deze oorlog. Wat
blijft er van de D. bakermat van de muziek in zijn huidige vorm over? Zullen we
hier na de oorlog nog wel eens een opera of zoiets horen? De moderne mens heeft
dat eigenlijk niet meer nodig, die kan volstaan met wat jazz muziek. De zware
muziek zal dus voorlopig wel in geldnood zitten, en verwaarloosd worden.
Na een vlotte reis weer in het
lager, na achten, maar zonder bezwaren. We kaarten nog wat na. De Let verbaast
ons, met een uitgewerkt plan weg te trekken naar veiliger oorden. Hij maakt
gebruik van zijn toestand als vluchteling en heef papieren, en zelfs een
kaartje vrij reizen naar Sleeswijk-Holstein. En benijdenswaardige figuur. Hij
zet wel veel op het spel, maar komt tenminste weg. En wij zitten hier en
wachten af. We hebben nog niet eens een rugzak, en de Russen zitten al vlak bij
Berlijn. De Deen komt wellicht ook nog weg, eind Februari loopt zijn contract
af. Natuurlijk hoor je er geen stom woord over, vóór hij weggaat.
Jan :
Zaterdag 10 Februari 1945.
Met onze kaarsen hebben we het
eerste succes beleefd: we hebben er 12 ondergebracht voor 5 ½ kg brood! Nu gaan
we Maandag proberen, hoe we dat in een bewaarbare staat kunnen brengen. Oswald
had een strop: net had hij gisteren een half ons koffie geruild tegen {bonnen voor} 3000 gr. wittebrood, toen
de wittebroodbonnen waardeloos verklaard werden.je kunt alleen zwart brood
krijgen. Wat het brood betreft is dat nu niet zoo erg, maar je kunt er nu geen
beschuiten meer op krijgen, en die waren zoo gemakkelijk te bewaren. Dat was
dus een strop.
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten