Utrecht 26 November 1944. van Mams : Hier zijn wij totaal zonder bericht van je. Het laatste dat wij hadden was je brief van 15 Sept.

Utrecht 26 Nov. ‘44

Mijn lieve Oswald,

Maar weer eens een levensteken, al gaat de animo om te schrijven er leelijk af als je heelemaal niet weet wat er met je brieven gebeurdt. Hier zijn wij totaal zonder bericht van je. Het laatste dat wij hadden was je brief van15 Sept. en daarna nog een algemeen bericht van half Oct. Wij hopen nu maar het beste, al vraag ik me af hoe het met je kousen en kleren in het algemeen, en ook met het voedsel staat. Hier maken wij het best. Alles wordt wel erg ingewikkeld, maar wij redden ons best, en wij genieten het ongelooflijke voorrecht dat wij nog licht hebben. Er zijn menschen die al weken in ’t donker zitten. En dat in deze tijd van ’t jaar! Je moet er niet aan denken! Er zijn arme stakkers die geen vuur, geen licht hebben en maar een héél héél klein beetje eten! Erg hè? En dan nog een man of een zoon plotseling meegenomen! Voor velen is de beproeving wel héél zwaar en je kunt niet anders wenschen dan dat het heel gauw voorbij mag zijn. Dat zou ons dan ook de vreugde brengen van het weerzien waarnaar wij heel hevig verlangen! Dag lieve jongen. Een heel stevige pakkerd van

je Moeder