29 Augustus 1944
Lieve Oos,
Mams stond op ‘t punt je een
brief te gaan dichten, toen paps uit A’dam opbelde dat mevrouw Heukels zo ziek
was en dat mams er maar naar toe moest gaan. Ze sukkelde de laatste tijd al
heel erg, benauwdheden e.d. wat ze eigenlijk altijd al gehad heeft. Ze is pas
opgenomen bij een dokter in A’dam, en nu is ze blijkbaar plotseling ingestort.
Mams is dus regelrecht naar A’dam vertrokken. Het is echt ellendig en ik zit er
reuze over in, wat er dan met dat gezin gebeuren moet als mevr. H. er eens niet
meer was. Nan altijd aan het sukkelen, mijnheer in de put, en ze kunnen niet
erg goed met elkaar overweg. Enfin, wij arme schepsels kunnen aan zoiets toch
niets doen. Nu schrijf ik maar de brief die mams van plan was te schrijven.
Voor jou is dat wel niet het zelfde, maar de wil is goed. Mams zal je morgen
dan wel schrijven. Op het ogenblik zit ik in de serre in Mams’ hoekje, onder de
bloeiende oleander! Hoe vind je het. Het is een maand achter elkaar warm
droog en zeer zonnig weer geweest, zo nu en dan afgewisseld met een
hittegolfje. De oleander heeft in de tuin gestaan en heeft alle zon gehad die
er te krijgen was, en nu bloeit hij met beeldige roze bloemen. En hij ruikt een
heel klein beetje zoutig zuidelijk. Vandaag is het kouder, we hebben hem
gisterenavond weer netjes in de serre gezet. Tegenwoordig hebben we muizen in
huis. Chips heeft er al 4 gevangen, of liever gezegd hij verbeeld zich dat hij
er 4 gevangen heeft. Je kunt je een ongeluk lachen om dat beest. Hij is net een
hondje. Gisteren ging ik de luiken dicht doen, en daar zat Chips op ’t balcon.
Hij begon vreselijk kopjes te geven en te vleien dus ik dus ik dacht dat hij
eten wilde maar in pl.v. dat hij naar binnen ging liep hij de balcontrap af
telkens omkijkend of ik wel kwam en verdween sluiks onder de hortensiastruik,
steeds maar kletsende, honderd uit (nu ligt zijn staart over mijn brief – als
’t veegt, weet je waarom) Ik kijken, maar het was zo donker, ik zag niets, tot
zijn grote teleurstelling. Ik ging weer naar boven, maar hij kwam me weer halen
hoor! Precies de zelfde voorstelling, en toen ging hij onder die struiken iets
opknauwen wat ik niet kon zien. Trots als hij was! Maar nu was dit het geval:
er was ’s nachts een muis in de val gekomen in ’t kastje, waar ook zijn etensbakje
staat. We hadden vergeten het beest er uit te halen, en toen we gisterenavond
gingen kijken, was muis + val verdwenen! Chips was er mee aan ’t slepen gegaan
en verbeeldde zich dat hij er een gevangen had. Wat een opschepper hè. Hij Is
tegenwoordig toch weer zo allerkomiekst, hij heeft weer malle buien, je kunt
echt schik met hem hebben. De serie foto’s briefkaartformaat heb ik + de 2e
serie het eerst naar de Bornewassers gestuurd. Serie 1 heb ik alweer terug,
serie 2 doet de ronde.
Eergisteren hebben we weer
“gerepeteerd” met zijn vieren. Ik heb zelden zo gelachen. We doen nu ook aria’s
van Bach met obligaat viool of altviool. Piet had al in geen jaren meer op zijn
alt gespeeld, en ik kende die aria niet – we deden hem even voor ons plezier
(we hadden een andere gestudeerd), de dag tevoren had Piet gezegd dat
hij die aria zo leuk vond, en toen had ik hem ’s morgens even ingekeken,
meer niet. Enfin, het was een gehakkel van jewelste, Corry had nog nooit de
pianopartij gezien, en bracht het er nog ’t beste af. Maar telkens als Piet er
uit was, kreeg ik compleet lachstuipen want dan hoorde ik zulke malle
tsjilpgeluiden naast me. Als je zingt en je moet lachen, moet je absoluut
ophouden. Nou en dan moeten we weer maten tellen, om verder te gaan bij maat 42
b.v. Een getel zonder eind. Maar plezier heb je, daar gaat niets van af.
Er gebeuren op ‘t ogenblik heel
wat rare dingen op de wereld, en ik ben wèl benieuwd hoe alles zal lopen. Wij
wachten hier maar gelaten af. Wat kun je anders doen? Maak je niet ongerust
over ons, we rollen er wel door als er iets gebeurt. We hebben wel heel wat
geleerd in deze jaren.
Nu jongetje tot schrijvens maar
weer, en hou je maar taai.
Zoentjes van Lily
Geen opmerkingen:
Een reactie posten