06 mei 2019

Montpellier 6 Mai 1944 RKbrief Grand-père aan Olga : Reçu, intermédiair cousin et pasteur, affreuse nouvelle.


Eindelijk is het (vermoedelijk) neef Gaston Ponsard gelukt naar Grand-père te reizen. Daar heeft Gaston, samen met een dominee, hem het nieuws van het overlijden van zijn broer Hector, op 30 december vorig jaar, mede gedeeld. Aan het handschrift te zien is deze rodekruisbrief geschreven door Eva Genouy (die zelf Genouin schrijft) uit la Haute Beaume. Volgens de briefkaart van Grandpère van 30 maart, zou Eva ook naar Montpellier komen.
De brief is in Vichy en Genève gestempeld alvorens pas op 5 juni in Bône aan te komen. Olga heeft dan dus ruim vijf maanden gewacht op de bevestiging dat haar broer Oswald op de hoogte is gebracht van het overlijden van Hector.





Reçu, intermédiair cousin et pasteur, affreuse nouvelle;
désolé déprimé inquiet à ton sujet languis revoir
enfin les chers miens. Famille Utrecht bien; Petit-fils
Berlin
Genouy

6 mai 1944


Heb door tussenkomst neef en dominee het vreselijke nieuws ontvangen; eenzaam en terneergeslagen. Maak me zorgen om jou. Kwijn weg bij de gedachte mijn dierbaren niet meer te zullen zien. Familie Utrecht goed, kleinzoon in Berlijn.


De brief is geadresseerd aan Eva Genouy in plaats van Olga. Dit zou een misverstand kunnen zijn. Eva is echter wel haar tweede voornaam (Olga Eva Albertine) het kan dus zijn dat zij zich zo liet noemen. 
Kennelijk kan Grand-père het niet meer opbrengen zijn zuster nog moed in te spreken. Geen "Sois courageux." of "Baisers affectueux" meer. 
Naar aanleiding van dit alles besluit Grand-père met Eva mee te gaan naar de Alpen om zo aan de evacuatieplicht te voldoen. Hij verblijft daar vermoedelijk in het boerderijtje dat zeker al meer dan driehonderd jaar in de familie is. De mogelijkheid bestaat echter dat hij in het schoolgebouw verbleef, schuin aan de overkant, met wel twee lokalen.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Toegift 1945 - 1985

Invalidenstraße anno 1945: Invalidenstraße anno 1985: Kabelwerk Oberspree anno 1985: Oh ja! ...