Zondag 3 Juni
Gezond. Ik dank de hemel dat ik
beter ben, ik eet weer, en ik water weer alleen van voren. Wat is gezondheid
een zegen. Vanmorgen komt Portegies ons vertellen dat het een maand zal duren
voor we weg mogen, omdat er te veel zieken zijn … Daar heb je het gedonder al.
Werken voor de Russen. Eens in de
drie dagen. Ik begin er vandaag meteen maar aan, maar dan merk ik ook dat ik
niet erg sterk ben na deze ziekte. Het systeem van werken is bij de Russen
precies als bij de Duitsers: je moet er zijn, je mag niet laten zien dat je
niets doet, maar je hoeft vooral niet hard te werken. Lang zaaaam zegt de Rus
steeds. Erg vriendelijk overigens.
Na een paar uur werken, waarbij de
buren, Amsterdammers, die in de “bouw” werken zich op practisch gebied onderscheiden,
mogen we naar de barak om te eten, en we komen niet meer terug. Er wordt gewoon
niet meet over gepraat, noch door ons, noch door de Russen.
Vanavond nog even een
wandelingetje gemaakt om tenminste even uit die deprimerende poepstank te
raken. Maar dan is de tegenstelling ook weer zo ellendig als je er weer in
komt.
Over het verlies van mijn tweede
vriend Jan, die in het ziekenhuis ligt, ben ik al wee heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten