Vrijdag liggen Pieter Bas, Berto
en ik alle drie met hoge koorts te bed. En alle drie met spuitpoep.
Beangstigend. En in de rest van het kamp is de toestand niet veel beter. Overal
het zelfde, als er niet gauw voor transport gezorgd wordt hoeven we niet meer
weg!...
Jan :
Vrijdag 1 Juni 1945.
De dokter is geen ongeschikte
kerel, een Rus, maar of hij veel in zijn mars heeft, weet ik niet. De Russische
meisjes, die hier zoo’n beetje de taak van manusje-van-alles hebben, zijn heel
gedienstig en geschikt.
In den loop van den dag werden er
doorlopend nieuwe gevallen van dysenterie binnengebracht, en de meesten
verklaarden dat ze zich het eerst beroerd gevoeld hadden na de soep van Donderdagmiddag.
Maar ik merk wel, dat ik het in de minst erge graad heb. De anderen hollen om
het uur en nog vaker naar den emmer, en ik doe het 3-4 x zo weinig.
Verzorging heb je hier overigens
verder niet. Je krijgt alleen koffie als je dorst hebt, en erwtensoep(!) als je
honger hebt. Medicamenten schijnen ze hier ook niet te kennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten