14 april 2020

Zaterdag 14 April 1945. Oos : Als we gevlucht waren hadden we dit alles achtergelaten! En nu treur je om het verlies.

Alarm nr. 277 bombardement nr. 60 van 22:00 tot 23:45.

14 April 1945 Zaterdag
Bieten gekookt onder de uitlaat van de verwarming in de tropenkamer. Haren gewassen, geschoren, twee maal naar de cantine om te eten, dagboek bijhouden.
Ziedaar mijn bezigheden vandaag.
Geen bijzondere berichten, het front gaat niet meer zo snel nu de Elbe bereikt is.
Enkele inkopen gedaan, en naar huis. Merkwaardige ontvangst. Jan {dB} staat voor de deur: een verrassing voor je: er is ingebroken in onze kamer.
De dief heeft de oude koffer van Ad genomen, en daarin alles wat van zijn gading was meegenomen: electrisch scheerapparaat, sigaren, sigaretten, jasje, 1500 gram brood, meel, enz. enz. van Jan de wekker en tabak. En toen met de sleutel er vandoor! Jan is door het raam naar binnen gekomen.
Wie te verdenken? Barnatan of de twee Belgen Vervake en …
Eindeloos gepraat, gecombineerd enz. We komen er niet uit.
Frau Lisureck is vol medewerking, en komt zelfs met een stuk brood aanzetten! Geweldig aardig. Na het alarm praten Jan en ik bij de kachel nog wat na. Een goede slag heeft die dief geslagen.
Wat ben je eigenlijk nog sterk aan het aardsche goed gebonden, dat je zo’n slag zo slecht te boven komt. Als we gevlucht waren hadden we dit alles achtergelaten! En nu treur je om het verlies.
Als we die vent te pakken krijgen leveren we hem uit aan de politie, dat staat vast.

Jan : 


Zaterdag 14 April 1945.

Morgen moeten we weer scheppen. Veel zin heb ik er niet in. maar het is waarschijnlijk de laatste maal van dezen oorlog (voor ons ten minste).
Vanavond kwam ik thuis en vond de kamerdeur gesloten en de sleutel niet op het bord. Eerst dacht ik, dat de werkster de sleutel nog bij zich had, maar dat bleek niet het geval te zijn. Na veel hard piekeren kwam ik toen op het lumineuze idee om via een ladder over het balcon naar binnen te klimmen. Dat ging nogal vlot, maar toen ik binnenkwam dacht ik even, dat mijn hart van slag raakte. Onze beide kasten waren opengebroken, de inhoud was geheel door elkaar gehaald, wat links hoorde stond rechts, en wat boven hoorde beneden; over tafel lag een opengepeuterd pakje tandpoeder, een kam, een stuk linnen, dat ik gebruekte om mijn overhemden te verstellen, en een paar doozen. De grond gal bezaaid met leege doozen en oude kranten, kortom, diefstal met braak.
We hebben natuurlijk meteen de kas eens opgemaakt en kwamen toen tot het volgende resultaat:
Oswald mist:
1 colbertjasje
1 electrisch scheerapparaat
1 brood (1500 gr)
1 zakje meel
1 waschhandje
1 toiletzakje
1 tandenborstel
1 stukje eenheidszeep
5 sigaretten
1 sigaar
1 buisje naalden.

Ik miste:
52 sigaretten
1 sigarettenkoker
1 schroevendraaier
3 kaarsen
1 wekker

Ze hebben alles in de ouder koffer van Ad den Besten gedaan en daarin meegenomen. Erg is dit verlies niet want de koffer was nogal bouwvallig. Vooral Oswald is heel erg uitgeplunderd. Het is maar goed, dat ik den laatsten tijd zoo weinig eetwaar meer boven heb. Alles heb ik practisch in den kelder, omdat ik me zoo slecht beheerschen kan met eten. En ik ben geweldig blij, dat ik mijn inkopen vanavond, en niet gisteren, zooals ik eerst van plan was, gedan heb. Want dan was dat alles verdwenen geweest. Ook is het ged dat Oswald tegenwoordig zijn goede pak draagt, en het niet in, zooals vroeger, in de kast laat hangen en het alleen op Zondag draagt. Want dan was het ook weg geweest. Ik voor mij vind het het meeste zonde van de sigaretten en de wekker.
Als de diefstal (de eerste diefstal met braak in ons lager) een dag of drie vroeger had plaatsgehad, in de tijd van onze vluchtplannen, had het er voor mij slecht uitgezien, want ik toen had continu mijn rugzak boven. En als ik die kwijt was, was ik werkelijk heelemaal verloren geweest.
De luchtaanval van vanavond was niet mis. Ze hebben enorm gegooid, van 10.00-11.45. de Stadtbahn is gestoord van Schlesicher Bahnhof tot Tiergarten. Verder heeft Potsdam zijn eerste luchtaanval gehad, die een verschrikkelijke uitwerking had.
Morgen kunnen ze de pest krijgen op de fabriek, maar we gaan niet schansen. De diefstal is wel belangrijker. Bovendien verwacht ik de Amerikanen in het midden van de volgende week hier, zoodat we wel geen represaillemaatregelen meer te verwachten zullen hebben.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Toegift 1945 - 1985

Invalidenstraße anno 1945: Invalidenstraße anno 1985: Kabelwerk Oberspree anno 1985: Oh ja! ...