Maandag 2 April 1945. Oos : We zijn dus voor de vrije dagen nog niet onderdak met eten! Het is schandalig, maar zo reken je tegenwoordig.

2^e Paasdag 1945, 2 April

Een uur korter geslapen: overgang naar zomertijd. Vervelend zo’n feestdag naar de fabriek. Zonder behoorlijk gewassen te zijn (geen water!) naar de fabriek met je nette pak aan, gekke vertoning. Iedereen in zijn netten pak op de fabriek.

Dagboek bijwerken, kousen wassen, verslag voor de Spreekrans, dat zijn zo de bezigheden. Onderwerp voor een lezing ontdekt: glas. Het wordt tijd ook, over een week moet ik mijn voordracht houden. Ik ben benieuwd wat het wordt. Litteratuur er over zal moeilijk te vinden zijn.

Het bonloze eten in de cantine valt mee, het is iets dunner dan vroeger, maar we mogen niet klagen. Op weg naar huis stil gestaan met de trein, drie kwartier ongeveer. Gelukkig zaten we, en ik had Hollands Glorie bij me zodat ik me niet verveelde.

Geprobeerd op te bellen naar Peschko en Frl Borris, maar bij de eerste geen gehoor, bij de tweede geen verbinding. De telefoon doet het maar zelden meer, je moet boffen. We zijn dus voor de vrije dagen nog niet onderdak met eten! Het is schandalig, maar zo reken je tegenwoordig.

Vanavond weer zonder licht. Op de kachel wat gebakken, mijn tweede Paasei! Met gebakken aardappeltjes en goed spek, ik wilde dat ze thuis wisten hoe we hier nog leven. Dan zouden ze misschien minder ongerust zijn.

Naar het schijnt zijn de Engelsen nu ook Holland binnen gerukt, en ze ondervinden weinig weerstand. Zo moet het gaan! Maar ik denk nog steeds dat ze Utrecht verdedigen zullen. De bunker op het Janskerkhof is niet voor niets gebouwd. Lieve help, wat wordt dat spannend met die oorlog! Het Ruhrgebied is nu afgesneden, het lot van D. is dus beslist.

Jan : 

Maandag 2 April 1945.

Vandaag, op 2^e Paaschdag werken. Bovendien werd vannacht de zomertijd ingevoerd, dus we verschenen onuitgeslapen en met een minimum aan zin op de fabriek. Maar we waren niet de eenigsten, en de productie was er dan ook naar.

Vanavond was het mijn beurt om wacht te houden in de kelder. Dat moet nl. iederen avond gebeuren, daar er een paar weken geleden voortdurend diefstallen waren uit de koffers. Frau Lisurek heeft toen een resoluut besluit genomen, en de kelder slechts van 8.00 – 8.30 opengesteld. In dien tijd moet er echter wacht gehouden worden, en de wacht moet de namen van personen, die beneden zijn geweest, opschrijven. De mogelijkheid van diefstal is hierdoor sterk gedrukt. Het wacht houden is geen onaangenaam baantje, je zit rustig te lezen. Alleen is het enorm onvoordelig als je honger hebt en er een groote zak met geroosterd brood in de rugzak zit. Ik ben tenminste een flink eind door mijn broodvoorraad heen geschoten.

Mijn voorraadje vet is ook weer goed op peil gekomen dank zij Fred, die me voor 14 sigaretten aan 150 gram margarine hielp.