Alarm nr. 272 bombardement nr. 58 van 21:45 tot 00:20.
Dinsdag
Vandaag weer alleen op de fabriek.
Jan gaat naar Wustermark om te zien hoe het daar staat met vertrek naar
Holland. Steeds heb ik mijn gedachten bij Jan Egberts en Hans v Griffen, die op
dit ogenblik op avontuur zijn. Mijn optimisme van gisterenavond is heel wat
gezakt, en de lust tot avontuur ook. Jan heeft heel mooi weer, daar mankeert
het gelukkig niet aan.
Laatste hand gelegd aan de
voordracht over glas, maar mijn aandacht kan ik er niet bij houden.
Als ik thuis kom zitten v Duren en
Jan de B tegenover elkaar, met ernstige gezichten. Mijn eerste indruk is: we
vertrekken vanavond nog. Maar dat valt heel anders uit! De ervaringen van Jan
in Wustermark zijn heel anders dan die van Jan v Griffen! Hij kwam daar aan met
Fred en liep meteen door het stationsemplacement over. Overal schildwachten,
maar niemand zegt er wat. Dan komen ze een Hollander tegen, en als ze hem
aanklampen zegt deze direct: Nou, zoeken jullie je treintje vast uit? Het
gesprek is dus al ingeleid, maar de man raadt deze methode sterk af. Veel beter
is het, met de gewone trein naar Stendahl te gaan, en dan vandaar maar zien wat
je doet. In ieder geval niet met een goederentrein, ze worden bewaakt door
soldaten die met scherp schieten, en verder zit er flak aan iedere trein. De
gewone trein wordt haast niet gecontroleerd, daar kun je veel beter mee gaan…
We zitten tegenover elkaar, ieder
denkt het zijne, Jan blijft enthousiast, ik ben het niet meer. Ik denk maar
steeds aan Eggie, die zo optimistisch was en waarschijnlijk in verkeerde handen
gevallen is. De laatste berichten lijken me geloofwaardiger, omdat deze jongens
zelf zeiden: vroeger ging het prachtig, onder in de bak. Veel geld verdienden
we aan deze karweitjes!
Als v Duren weg is, praten we nog
lang na. We eten beiden alles wat nog zo te eten is, en vet geroosterde, of
liever gebakken broodjes met spek e.d. Tot er niets meer over is, en zelfs de
eigengemaakte borrel op is. Half één voor we in bed liggen, want er komt nog
meer dan twee uur alarm.
Jan :
Dinsdag 10 April 1945.
Net was ik vanmorgen gewasschen,
toen Fred binnen kwam. Daar het den laatsten dag van het onbeperkt reizen met
de S-Bahn was, wilde hij nog eens een dag spijbelen. Over onze plannen was hij
enthousiast, en hij ging meteen mee naar Wustermark.
Daar ging het niet zoo vlot als ik
wel dacht. Wel had ik direct een Hollander van het goede slag te pakken, maar
die raadde me de rit in een remmershuisje direct af, daar de militaire controle
op het emplacement veel te sterk was. Zoodra je maar aan een wagen zat te
plukken, schoten ze met scherp, en hij vertelde een voorbeeld van vijf Polen,
die aardappelen hadden willen stelen, en op staanden voet waren neergeschoten.
…
Het avond alarm wordt hoe langer
hoe minder onschuldig de Engelschen komen nu zelfs in golven. Stooraanvallen
zijn het allerminst meer. Ze gooien heel wat naar beneden. Vanavond duurde het
alarm van 9.45 – 0.20, dus de duur van een flinken dagaanval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten