Zondag 25 Maart 1945. Oos : Die sigaretten zijn niet zo erg, maar ik had er toch zeker een kilo brood voor kunnen krijgen!

Alarm nr. 252 van 10:15 tot 10:45.

Alarm nr. 253 van 20:20 tot 21:50.

Zondag morgen

Eerst eens schoonmaak gehouden, in de tropenkamer! Ingezeept en daar na de slang er op. Lekker frisch. Daarna een ontbijt met erwtensoep van gisteren, heerlijk.

Dan komt echter een lelijke domper: twintig sigaretten zijn verdwenen! Mijn la van mijn schrijftafel heb ik niet op slot gedaan, en de twintig sigaretten die er gisteren nog lagen zijn verdwenen. Schenk en Hoffman zijn de enigen die voor een dergelijke diefstal in aanmerking komen, behalve dan als de Werkschütz of de luchtbescherming aan het stelen zijn. Je ergert je een ongeluk aan zulke dingen. Die sigaretten zijn niet zo erg, maar ik had er toch zeker een kilo brood voor kunnen krijgen!

Na fabriekstijd had ik even Frl Huton willen aanschieten, en proberen of ik haar niet wat kan uithoren over Rusland. Maar juist als ik op haar af wil gaan, zie ik Helga en die houdt me aan de praat met haar moeder. Ze stelt voor met z’n drieën te gaan wandelen in de Wuhlheide, en ik stem daar maar in toe. Een gemoedelijk wandelingetje, je zou haast denken dat het vrede was.

Een geallieerd offensief bij Wesel is in volle gang, en ik geloof dat hier wel een afsnijding van Holland en Berlijn uit zal volgen. Als je plannen wilt maken om weg te komen moet het wel snel zijn…

Mijn ingewanden zijn niet erg in orde, maar toch eet ik maar door of het niets is, en dan slaap ik weer slecht. Een beginnende verkoudheid is misschien ook een factor.

Jan : 

Zondag 25 Maart 1945.

Vandaag kwam Fred gelukkig weer. Hij was monter en opgewekt, en vond dat hij het nog zoo slecht niet had. Het puinruimen was weliswaar zwaar werk, maar ze waren den heelen dag in de buitenlucht, en konden met alarm naar huis gaan. Bovendien was het eten beter geworden. Verder was hij onmiddellijk gek van mijn zure haring, die ik hem dan ook maar heb meegegeven.

Bij het opruimen waren er al verschillende menschen omgekomen door tijdbommen, die men niet wist te liggen. Bij het bombardement zelf waren gelukkig (als door een wonder) geen slachtoffers gevallen. Verder vertelde hij een mooie geschiedenis: de kelder, waarin de dokter gezeten had was ingestort. Daar werd het eerst de boel opgeruimd. Echter niet, omdat er menschen onder lagen, maar omdat de gouden tanden en kiezen van den “Betriebsobmann” (verbindingsman tusschen fabriek en Deutsche Arbeitsfront) er onder lagen….

De alarmen vandaag waren van 10.15 – 10.45 en van 8.20 – 9.50. Er gebeurde ditmaal niets.