Utrecht 15 December 1944. van Arike : Niets anders dan ‘t huishouden en dat wordt vreselijk, als je moeder ’t heft in handen heeft.

15 December 1944

Lieve Oswald.

Vorige week Zaterdag, de 9^e December hebben we je brieven waarvan de laatste d.d. 31 October! ontvangen van de overkant. We vonden ’t prettig eens wat van je te horen. Je ziet de brieven komen zo af en toe nog wel eens over! Als jij nou ook nog daar eens wat van ons hoort, deze, kunnen we voorlopig tevreden zijn! Hoe maak je ’t tegenwoordig? Je zult je nichtje wel vreselijk laks vinden, dat ze nooit eens geschreven heeft, maar ik dacht, dat ’t niet meer ging. Deze brief zal wel veel te laat komen voor je verjaardag. Desalniettemin wil ik je nog feliciteren met je 26^e verjaardag. De 27^e vier je thuis hoor. Misschien komt hij in het nieuwe jaar aan. Dan moet je hem maar beschouwen als nieuwjaarsbrief. Zitten je vrienden nog bij je? ’t Zal wel. Ik hoop ’t tenminste wel voor je. Hier in Utrecht gaat het zo zijn gangetje. Wij maken ’t nog goed. To is vorige week beter verklaard. Ze komt van 29 Dec. – 2 Jan. thuis. Mams is natuurlijk verheugd dat To thuis komt. Mies’ analysten cursus gaat niet door bij gebrek aan gas, electrisch en daar ze ook op en bovenste verdieping moeten werken, hebben ze ook geen waterleiding. En doe dan maar eens iets als analyste. Paps heeft haast niets te doen, de mensen schijnen alleen maar aan eten te denken, niet meer aan hun ?… . De keel- neus- oor- polikliniek is naar ’t Ooglijdersgasthuis verplaatst, daar er bij ’t Stads en Academisch ziekenhuis een bom gevallen is. ’t Is nu wel erg makkelijk voor de pips. Hij hoeft niet vaak meer te fietsen. Ook de A’damse straatweg is afgevallen (geen electriciteit). Ik zelf ben natuurlijk veel meer in Zeist, omdat de tram niet rijdt. A.s. Woensdag begint de cursus weer, verder werk ik op de polikliniek 1x per week (op de A’damse straatweg bij Zuilen) en dan heb ik nog een patiëntje. Gelukkig, dat ik weer wat te doen heb, want de eerste tijd deden Mies en ik niets anders dan ‘t huishouden en dat wordt op den duur vreselijk, vooral als je moeder ’t heft in handen heeft. Nu werken alleen ’s morgens aan het huishouden. ’s Avonds zitten we in de dienstruimte met een waxinelichtje of een petroleumlampje. Paps leest vaak voor, verder kun je niets doen. ’t Praktische daarvan is dat mijn vader niet in slaap valt, de verdere familie vaak wel. Mams zit onderhand aan de soep of iets dergelijks te denken. Eeltje gaat vaak naar Lexmond. Ziezo nu weet je weer ’t een en ander van N^o 100. gisteren ben ik met Nel naar de Meern geweest om groenten te halen. We hadden een zak, daar hebben we mee op de rug gelopen, net echt. Gelukkig kwam Os Peterse er aan + fiets en toen konden we de zakken daarop laden, we hadden een goede buit.

En zo sukkelen we maar door tot de krieg is afgelopen. Hebben jullie ’t nog redelijk of is ’t maar zo zo. Ik ben vreselijk nieuwsgierig, wanneer deze brief je bereikt. Hoe vind je ’t dat Lily bijna verloofd is. Piet is een aardige jongen, vreselijk lang eind. Nu ja, ze zal ’t je zelf wel geschreven hebben. Je Paps en Mams hebben Corry opgezegd. Ook dat verhaal zul je wel van henzelf horen. Nee, Oosje, ’t wordt donker. En houd de moed er maar in. ’t volgend jaar zul je echt wel thuis komen. Dag.

Groetjes van allemaal en een kus van Arike