Zaterdag.
Voor niets in de kelder, alarm
zonder bombardement. Besloten 2½ maal te eten in de cantine, als proef. Dan heb
ik geen vlees meer over, en mijn vetrantsoen gaat voor een grootdeel in vetloos
cantineëten verloren. Maar ik hoop dan tenminste mijn buik vol te hebben… Bij
het halen van de bonnen informeert “Jeshel” die schoft die zich chef van de
cantine noemt en die het corrupte zooitje onder zich heeft naar de Nährmittel
bonnen. Nu is het rantsoen ingekort, en de bonnen zijn ongeldig verklaard. De D.
hebben méér, wij hebben nu 200
gram per periode. We zouden dus alles aan deze cantine
moeten afgeven! Verder is de bon er bij mij al af, en ik heb dus
werkelijk niets anders dan wittebrood af te geven. Ik leg hem dus uit dat zo’n
maatregel tijdig bekend gemaakt moet worden, wil men zich er aan kunnen
houden. En wat antwoordt die schoft? “ja, alle ausländer fressen sich erst satt
an die Nährmittel und wollen den hier auch nog essen!” … Tegen een dergelijk
grof optreden past alleen een verheven glimlach en verder een zwijgen.
Pech met inkopen, de koekjes
(beschuitjes) zijn op, en de markthallen gaan natuurlijk net voor onze neus
dicht.
2e voordracht van Jan
over diamant. Belangstelling is klein, omdat de Spreekrans klein is. Maar de
lezing is leuk, spannend haast. Wat wordt er gesjacherd en gesold met diamant!
Na de lezing, die om zeven uur begon, even nagepraat, en verder gewacht tot het
alarm kwam. Je kunt hier nergens meer op rekenen, op geen vervoermiddel, op
geen restaurant om te eten, niet op water of licht, maar wel op alarm: iedere avond
komt er alarm, dat staat helemaal vast! Na het alarm snel naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten