Alarm nr. 202 van 20:50 tot 22:05
14 Febr. 1945
Het legerbericht brengt vandaag
weer enkele nieuwe plaatsnamen ten W. van Breslau. Vervelend voor Hofffman, die
de kaart weer eens bekijkt en overtuigd is dat de vloed niet meer te stuiten
is. Ja, zeg ik, als het nu werkelijk zo erg is, waarom laten jullie dan de
anderen in het Westen er niet in, stuur de troepen van het Westen naar het
Oosten. Nu is het zo, dat niet alleen heel D. naar de bliksem gaat, maar ook de
hele wereld. Hoffman windt zich op, en zegt dat het goed is zo, als wij er aan gaan,
dan zullen ook de anderen mee ondergaan. Zo is de situatie met heel D. in de
wereld, en met de partij in het D. volk. Alles zal mee naar beneden, vooral
geen poging doen althans anderen te redden. Met de partij zal het hele volk te
gronde gaan. Hoffman laat zich wel weer eens van zijn goede kant zien.
Het is weer huilen vandaag met het
licht. Eerst geprobeerd in “Germania Prachtsäle” te eten. Ze vragen daar echter
weer eens een soort bonnen dat wij niet krijgen en de rest van het menu is
uitverkocht. Dan maar verder naar de stamkroeg. Daar is het licht uit en
iedereen zit geduldig te wachten tot het weer op gaat. Wie weet hoe lang dat
nog duurt. Thuis is er licht. Jan is aan het handelen met de kaarsen, en weet
een zak los te krijgen. Dat moet een rugzak worden. Om zeven uur gaat het licht
uit. Ik verwacht dat nu in de kroeg juist het licht weer aan zal gaan, en hol er
dus heen. Alles is al opgeruimd. Nu heb ik vandaag al goed gegeten in de
cantine, dus wat dat betreft is het niet zo erg. We hadden in de cantine juist
ons eten gehaald, de eerste portie, toen het alarm weer eens losbrak. Gelukkig
hadden we het eetketeltje bij ons, daar gingen de twee porties in en toen gauw
naar boven. Juist toen we boven waren was het weer veilig. Terug naar de
cantine voor de soep-in-koppen, die erg lekker is en meer op jus lijkt. Meteen
de tweede portie eten, die Jan en ik samen nemen gehaald. Dan komt er
plotseling weer “Luftwarnung”.
Vanavond is het licht om zeven uur
uitgegaan, en anderhalf uur later, om kwart voor negen gaat het weer aan. We
scheren ons, en meteen is er alarm. Tot tien uur zitten we in de kelder. Er zit
een arbeider uit Keulen die erg leuk zit te vertellen. Wat staan deze mensen
wat taal en gebaren betreft dicht bij de Limburgers. Veel woorden zijn dezelfde,
wij verstaan hem beter dan een Berlijner hem verstaat.
Jan :
Woensdag 14 Februari 1945.
Vannacht werd ik met een schrik
uit een nachtmerrie wakker. Ik droomde dat ik een weermachtbericht las waarin
als allereerste feit vermeld stond dat de Amerikanen 2 aanvallen van 1½ uur van
het kaliber van den Berlijnschen aanval van 3 Febr. (Cascaden Angriffe noemden
ze het in het bericht) op één dag op Amsterdam hadden gedaan. Erg prettig
voelde ik me niet, dat is begrijpelijk, en het heeft me heel wat moeite gekost
om tot de overtuiging te komen dat het maar een droom was.
Arnberg vertrekt a.s. Vrijdag naar
Denemarken. Die Denen zijn zulke gelukkige menschen, dat ze contracten hebben,
die op een bepaalden tijd gesteld zijn. Nu gaat hij zonder moeilijkheden weer
naar huis terug.
Onze Let is verdwenen. Zondag j.l.
ging hij ’s morgens normaal weg, en kwam ’s avonds niet thuis. Wij bekommerden
ons daar verder niet over, want iedereen blijft wel eens een nacht onder water.
Maar sindsdien is hij ook niet verschenen. Het is natuurlijk mogelijk dat hem
iets overkomen is, hoewel we geen alarm gekregen hebben. Om er van
tusschen te gaan lijkt hij mij niet de
geschikte figuur.
…
Het aangekondigde Engelsche
luchtoffensief is blijkbaar begonnen, want ze zijn actiever dan ooit. We hadden
vandaag 4 x Luftwarnung, en 2 x Alarm. Veel gebeurde er niet. …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten