Vrijdag 23 Februari 1945. Oos : Het “Gesundheidsambt” wil me niet inenten, iedere huisarts doet dat, zegt men.

Alarm nr. 211, bombardenet nr. 45 's Middags, Oos vermeld geen tijd.
Alarm nr 212 van 19:55 tot 20:45

Vrijdag 23 Febr.

Vanmorgen eerst op zoek naar een “Gesundheidsambt” voor de inenting. Eerst naar de Fischerstrasse, door een volkomen verwoest stadsgedeelte. Dit is nog van de 3^e Febr. Overal is de straat kapot, en ligt het puin van de huizen over de straat. Verder om het beeld te voltooien barricades. Ze mogen de Tommies wel dankbaar zijn dat die zoveel puin gemaakt hebben anders zouden ze geen ijzer en stenen genoeg hebben om barricades van op te werpen.

Het “Gesundheidsambt” wil me niet inenten, iedere huisarts doet dat, zegt men. Dus naar Tietze. Eerst in Schöneberg gegeten en met de schoenmaker gekletst. Tietze is erg geschikt en begrijpt direct waar ik heen wil. “Voor Typhus is zelfs bij een Russische bezetting geen gevaar” begint hij. Wat anders is het voor diphterie en roodvonk. Dat doet hij meteen, en pokken, dat is ook nodig als het lang geleden is. Dysenterie (roer) en cholera kan niet geschieden, omdat er geen entstof is.

Naar Herzberge. Jan (Egberts) werd Maandag uit zijn bed geschopt omdat er een particulier patiënt van de chef-arts in moest, en kreeg niet eens een paar dagen vrij. Direct weer aan het werk!

Alarm. Bom aan het andere einde v.h. gebouw, juist voor de deur! Patiënten blijven rustig, ik ook trouwens. Dit huis is wel stevig, en de kelder gewelfd. Alle “pappe” is weer uit de ramen. Half twaalf naar bed, de stemming is wat gedrukt.

Portegies laat me vandaag de photo’s van zijn vrouw zien. Een knappe meid is dat hoor. Hij is trouwens ook een echte knappe jongen ook, geen wonder dus. Iedere Hollander heeft wel heimwee, al komt hij er niet direct voor uit.

Jan : 

Vrijdag 23 Februari 1945.

…

De wiskunde lessen heb ik deze wek geheel laten verlopen. gisteren heb ik trouwens 2 uur nodig gehad om van de fabriek naar huis te komen: door een stroomstoring liep de S-Bahn niet. En dergelijke dingen delen ze dan pas mede, als je een half uur hebt staan wachten. Het is een organisatie van niets in dergelijke opzichten bij de Reichsbahn!

We hadden vanavond een alarm, dat ietwat eigenaardig begon, we zaten namelijk net in een lichtloze periode, en dus bliezen de sirenes ook niet. Anders steken ze altijd het licht weer aan, maar nu gebeurde het niet. Om 7.40 hoorden we heel in de verte de sirenes janken, en een kwartier later begonnen ze bij ons pas, waarop ze meteen begonnen te schieten. Om 8.45 was alles weer afgelopen.