Alarm nr. 210 van 19:50 tot 20:45
Donderdag 22 Februari
Eerst maar eens uitslapen, al
gaat dat niet goed als je gewend bent om kwart voor zes op te staan. Je slaapt
na zessen niet vast meer. Ik blijf thuis onder het motto: inenten. Jan vertelt
wel dat ik bang ben Vrijdag te moeten “scheppen” en daarvan niet weg kan
blijven, en dus wel een werkdag weg moet blijven. Om negen uur naar de
schoenmaker, die nog niet aanwezig is. Portegies komt pas om half twaalf
aanzetten, en dan dreigt er weer alarm. Overal vliegtuigen, en niet zo zuinig
ook. Er is wel een luchtoffensief gaande. Met Kees gegeten zoals gewoonlijk
goed.
De schoenmaker is er toe te
brengen althans één rugzak te naaien. Het kost wat overreding, maar ik krijg
hem er toe. De tas wordt mooi, alleen de aanhechting van de riemen is niet ideaal.
Blij als een kind ga ik naar huis. Jan vertelt dat Riess boos was. Niet omdat
ik weg bleef maar omdat ik me laat inenten, en “kwade geesten oproep”.
Vanavond weer eens alarm, en weer
een paar zware bommen in de buurt.
Jan :
Donderdag 22 Februari 1945.
Oswald heeft vandaag een rugzak
laten naaien van de stof, die Pessel ons bezorgd heeft: zwaar linnen, geïmpregneerd
met een of ander plexigum preparaat, waardoor het waterdicht is. Het geheel wordt
gebruikt voor dichtingsringen.
…
KWO heeft deze week nog drie vrije
dagen, maar FAO moet op die dagen scheppen. Er is een officieel rondschrijven
gekomen, dat op de vrije dagen aan de barricaden moet worden gewerkt, ook door
de buitenlanders. Dit laatste is als volgt gemotiveerd: omdat de buitenlanders
zoo dapper voor de eindoverwinning meegewerkt hebben, mag men hen het recht tot
medehelpen aan de versperringen in de voorsteden voor de verdediging van de
stad, niet onthouden (sic!). en verder stond er in dat van een ieder verwacht
wordt dat hij zich vrijwillig meldde; wie zich niet vrijwillig meldt, zal volgens
de oorlogswetten gestraft worden (sic!)
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten