Maandag 26 Februari 1945. Oos : Veel stof en glasscherven, maar verder gaat het best. Pannekoeken gebakken, en dankbaar naar bed.

Alarm nr. 215, bombardement nr 47 van 11:40 tot 14:00.
Alarm nr. 216 van 20:10 tot 20:55.

Maandag

Riess geeft weer een staaltje van zijn domheid. Ik vertel dat er geen serum is tegen cholera, “Rur” en Pest. Tegen dysenterie (Rur) zou hij zich niet laten inenten, want dat was maar onzin, een beetje Notir slikken en dan was alles over!

Alarm. In de kelder van A3 zoals gewoonlijk. Kuschel is er ook, we kruipen met zijn drieën op een plaatsje waar tenminste twee muren bescherming naar buiten bieden. Ze beginnen al dadelijk met bommen te gooien, en nog wel tamelijk dichtbij. Langzamerhand wordt het ernstiger, en ten slotte dansen we in de kelder. Een juffrouw zit te gillen, het licht gaat uit en er vallen nog maar steeds bommen. We mogen de kelder niet uit. Het alarm begon om half twaalf, en om één uur is alles afgelopen. Gevaar voor een blindganger houdt ons in de kelder. Als we buiten komen (half drie) is er een grote rookwolk over de fabriek. Brandende schepen liggen in de Spree, de F.M.K.-hal staat volledig in brand. Verder liggen er twee kraters vlak voor het gebouw, geen twintig meter van het lab! De kopertrekkerij heeft ook twee treffers.

Riess is weer even op stap door de fabriek, en pas tegen vieren komt hij terug. De hele fabriek is dan al uitgestorven, en wij gaan ongeveer als laatsten weg. Met een stoomlocomotief voor de S-Bahn worden we naar Kölnische Heide gebracht. Vandaar over de rails naar Braunauer strasse, met de trein naar Neuköln en daar een stukje met de U-Bahn, verder naar huis lopen. De U-Bahn is in de Fr.strasse wel op tien plaatsen van grote gaten voorzien. Het brandt overal.

We lopen door Elsasserstrasse en dan door de Bergstrasse naar huis. Het hoekhuis staat in brand, ik wed er bijna om dat ik onze hoek zie branden, maar gelukkig is het niet zo. Wat een bof! Alleen de kamers aan de achterkant zijn door de detonnatie van de brisantbom door elkaar geschud. Veel stof en glasscherven, maar verder gaat het best. Pannekoeken gebakken, en dankbaar naar bed. De Fransen van de kamer achter komen bij ons slapen. Morgen niet naar de fabriek zegt Lisureck! Ze geeft je de excuses in de mond.

Jan :

Maandag 26 Februari 1945. 

Vandaag hadden we weer eens een paar min of meer heete uurtjes. Om 11.40 werd en alarm gegeven, en we hoorden al direct dat het mis ging worden, want de flakzender sprak al van “Bomberstürme”. Het werd dan ook flink mis, en we hebben op de fabriek heel behoorlijk zitten schudden. Een aantal hallen zijn getroffen, resp. uitgebrand, en verder is er ergens een kabel getroffen, want halverwege ging het licht in de kelder uit, en bleef zoo tot het einde. Gelukkig waren er menschen genoeg met zaklantaarns. …

Ons lab heeft weer eens gezwijnd, de bommen zijn er ca. 10 meter naast gevallen. Een groote hoeveelheid bommen is in de Spree gevallen en diverse schepen die er toevallig lagen zijn gezonken. Na het alarm waren onze Italianen met ijzerdraadjes op de ingedeukte kaai aan het hengelen naar doode visschen, die in massa ronddreven. …

Tenslotte zijn we van de Belle Alliance Platz naar huis geloopen, de heele Friedrichstrasse uit. Hier telden we achtereenvolgens 9 gaten in de straat, die tot in de U-Bahntunnel waren doorgeslagen. Geen wonder dat er hier zooveel dooden zijn gevallen. …

… Verder hebben de huizen aan de overzijde van de straat als een hel gebrand, en hebben wij op het binnenplaatsje een aantal staafbrandbommen gehad, die echter niet ontploft zijn. Het was dus wel een tocht door het oog van de naald. Veel schade hebben we, zooals gezegd, niet, afgezien van een paar kapotte raamkozijnen in onze kamer, en wat stukken plafond die naar beneden zijn gekomen. De kamer aan de overzijde van de gang is echter geheel onbewoonbaar, daar zijn de binnenmuren omgewaaid. We hebben dientengevolge een Franschman (Barnathan) en een Belg (Ferny) bij ons op de kamer gekregen.
’s Avonds kwam er weer alarm, van 8.10 – 9.05, tijdens hetwelk we Frau Lisurek hoorden zeggen: “Maar jullie gaan toch niet naar de fabriek toe, morgen?” waarop ons plan meteen gemaakt was: …

Daar de sirenes bij ons nog steeds niet werken, werden de respectievelijke signalen gegeven door rondrijdende auto’s.