Dinsdag 13 Febr. 1945
Kontowsky is helemaal in de war.
Ze heeft iemand (familie) op bezoek gekregen, een vluchteling die 6 dagen bij
de Russen is geweest. De gebruikelijke verhalen komen los, van verkrachting van
de vrouwen, afslachten van vrouwen die niet op hun rug gaan liggen. Ze jammert
dat het verschrikkelijk is en houdt pas op, als we haar uitleggen dat het niet
zo erg is als wat de Joden van de partij en de SS hier te verduren hebben
gehad. Wie de bal kaatst moet hem verwachten! Het is misschien heel erg wat er
gebeurd is het Oosten, maar erger dan met de Joden, waarvan er geeneen meer
leeft, kan het toch moeilijk gaan.
Jan hoort op de tram een verhaal
van iemand of over iemand die uit een dorp gevlucht was voor de Russen. ’s
Middags hadden ze nog naar de radio geluisterd, alles afgeslagen. En toen ze
uit de kerk kwamen stonden de |Russen klaar en hadden het dorp bezet. De
bevolking mocht vluchten, maar kon natuurlijk niets meenemen. “De Partijgenoten
waren allang weg en hadden zelfs hun vloerkleden e.d. mee genomen!” Er zijn er
veel die zich gehaat maken in deze dagen, en dat is geen wonder.
Ries had gisteren een rare bui.
Hij kwam praten, twee maal zelfs, en hij stoorde ons daarbij natuurlijk in de
kaarsen fabricatie. De tweede keer vertelt hij, dat hij een verandering van de
partij verwacht. De oorlog zal heel anders uitlopen dan de mensen, zelfs op het
ogenblik, denken. Hij heeft in de krant gelezen dat het voorkomt dat twee
partijen die onverzoenbaar lijken, plotseling tot elkaar komen. Dit voelt hij
als een voorbereiding tot een verandering van de coalities. Mogelijk is het
natuurlijk, maar ik vrees dat het dan een coalitie van de D. met de Russen zal
worden. Wat de binnenlandse politiek betreft geloof ik wel dat H. nog op een
dergelijk voetstuk staat, dat het mogelijk zou zijn voor hem om aan te blijven
als hij voldoende politici en generaals weg
voerde af schafte. Aan een coalitie van D. met de E. en A. tegen de Russen
geloof ik niet meer. Afwachten, we zullen wel zien …
13 Febr. vervolg
Vanavond spreekt Ditmar weer voor
de radio, zeer goed overigens. Hij zegt de zaken zoals ze zijn: Wanneer er niet
de doorbraak bij Liegnitz was, dan zou het verloop in het Oosten niet ongunstig
genoemd kunnen worden. Toch eerlijk. In het Westen is er natuurlijk niets
nieuws. Daar is alles weer ingeslapen. Alleen in de lucht gaat alles vlot. De
aanval op Nijmegen en Kleef is weer vastgelopen, geen sprake van een doorbraak.
Vanavond maakt de Deen bekend dat
hij deze week gaat vertrekken. Vrijdagmorgen gaat hij weg, en laat ons in de
steek. Ja, het is maar net op zijn gatje af dat hij uit deze rotzooi vertrekt.
Ik zou graag met hem mee gaan, maar dat gaat nu eenmaal niet. Vluchtplannen
zitten er bij ons niet erg in, daarvoor hebben we geloof ik te veel te
verliezen! Het is het oude liedje weer. Je voelt zelf hoe je langzamerhand
gehecht bent aan de bezittingen die je veroverd hebt. Stel je voor: alle boeken
e.d. in de steek laten en met een rugzak er op uit trekken. We zullen wel tot
het laatste moment hier blijven vrees ik.
Vanavond weer eens alarm. Eerst
Luftwarnung van negen tot half tien, en daarna alarm tot na half elf. Je merkt
het ’s morgens wel als je wakker wordt, dat de nacht kort is geweest.
Een feit waaraan je duidelijk kunt
merken dat de huidige tendens in de politiek naar het communisme wijst, heb ik
voor zover ik weet nog niet genoteerd. In de groentijd heb ik vaak aan foeten
gevraagd waarop ze eigenlijk hun bevoorrechte positie als student, en dan nog
wel als rijk student, steunden. Per slot moet je voor jezelf een
rechtvaardiging vinden, op zijn minst. Anders is het lullig en zeer egoïstisch
dat je deze positie accepteert, en je mag een ander niet kwalijk nemen dat hij
je van je voetstuk tracht te dringen. In de groentijd keek iedereen direct
scheef, en zag je voor communist aan. Nooit heb ik een direct prijsgeven van
het recht gemerkt. En tegenwoordig?
De studenten in D. vinden over het
algemeen, dat eigenlijk iedereen het goed moet hebben. Van een halsstarrig
verdedigen van die monopolies is geen sprake meer. Zouden de communisten dus
toch gelijk hebben als ze zeggen dat de heersende klasse eerst volledig
gedegradeerd moet worden vóór er een ware socialistische staat kan ontstaan? Is
een wereldrevolutie noodzakelijk om een verandering teweeg te brengen? Hier in
D. is het met evolutie in ieder geval niet gelukt.
Jan :
Dinsdag 13 Februari 1945.
De winter heeft vandaag zijn
laatste stuiptrekking gedaan: sneeuw en kou. De heele nacht heb ik het niet
warm kunnen krijgen. En bovendien geloof ik, dat ik een winterhand heb. Dikke jeukende
vinger en pijn in de gewrichten. Nog nooit last van gehad. Als tweede sensatie
reed de tram weer door de straat vanavond.
…
Na een lange rustpauze kregen we
weer eens alarm, van 9.30 – 10.30. Het convenieerde me erg slecht, want ik
wilde mij net scheren. Gebeurd is er echter niets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten