Woensdag 24 Januari 1945. Oos : Het Wehrmachtsbericht is catastrofaal, alle delen van het front tussen Krakau en de Oostzee in beweging.

24 января 1945 (Januari in het Russisch)

Een merkwaardige dag. Het Wehrmachtsbericht is catastrofaal, alle delen van het front tussen Krakau en de Oostzee in beweging. Het effect op het personeel van Chm/E is merkwaardig.

Daar gaat Hoffman plotseling doen of hij flauw valt, er is een toneelspeler aan deze vent verloren gegaan. Frau Kontovsky kijkt op de kaart en zegt “Oh, oh, das ist slimm, ich muß gleich Kacken gehen”. Lange gezichten maar dan plotseling een overmoedige, baldadige stemming. Er worden hopen moppen getapt, het is werkelijk een merkwaardige reactie.

En nu mijn eigen gevoelens op deze merkwaardige dag, misschien wel een dag als geen andere in mijn leven. Je weet maar niet wat er allemaal gaat gebeuren.

De Let heeft zijn puntbaardje afgeschoren, en ziet er nu veel beter uit. Hij informeert naar de mogelijkheden om kleren te kopen, potten, pannen enz.enz. Hij vult ook met enige moeite een hele stapel papieren in.

Het is koud, het begint te sneeuwen. Het Wehrmachtsbericht beheerst de stemming. Hoe ver gaat het offensief van de Russen nog door? Iedere dag nieuwe maatregelen in verband net de kolenschaarste. Minder bussen, minder treinen, geen gas. Langzamerhand Hollandse toestanden. En tòch gaat het nog, een beetje warmte hebben we nog, maar het zijn wel de laatste kolen die we gekregen hebben.

Jan : 

Woensdag 24 Januari 1945. 

…

Ook het weermachtsbericht brengt niet veel bijzonders, alleen dat ze steeds vooruit gaan. Oswald heeft al aardig pijn in zijn buik, hij was vanavond al aan het boeken pakken, om die bij anderen onder te brengen. Ik voel er niets voor om, als er een eventueel ontruimingsbevel komt, mee te gaan, ik geloof, dat ik veel beter inde kelder kan blijven zitten en een eventuele strijd om de stad over me heen kan laten gaan. ik heb al veel te veel ellende gezien bij die vluchtelingn; vervoer op open beesten- en kolenwagens is ook geen lolletje. Velen vriezen handen en voeten af, en te eten krijg je niets. Bij tientallen sterven ze tijdens het transport, vooral de zwangere vrouwen die bevallen. En dan mag je nog van geluk spreken als je het gedrang op de perrons overleeft. Gisteren kwam het bericht dat een van de arbeiders uit het Gummimagazijn Zondag in Küstrin omgekomen was. hij was in het gedrang op het perron gevallen, en in den meest letterlijken zin van het woord onder de voet gelopen. Als het dus eenigszins kan, zal ik proberen zoo iets te ontloopen.

…

Ik ben alleen voor één ding bang, en dat is, dat de Duitschers met een of andere nieuwe wapens tegen de Russen komen. Uiteraard zal de uitwerking daarvan niet prettig zijn, anders was het geen nieuw wapen, maar m.i. moet dat onvermijdelijk de gasoorlog uitlokken. En dat is het einde van alles, daar komen we niet door.