De koude op het lab wordt steeds
hinderlijker, ik kom nergens meer toe, niet eens tot lezen. Nu begrijp ik pas
goed wat het voor hen in Holland betekend. We hebben hier nog goed te eten. Het
verkeer in S-Bahn en tram wordt ook verminderd. Als de sneeuwbal eenmaal rolt…
Vandaag weer naar de wiskunde
cursus. Het gebouw is niet verwarmd, en de ramen zijn stuk in de zaal. Ik heb
ogenblikken gehad dat ik weg wilde lopen. Zoals Jan het uitdrukte: “Je moet
voorzichtig lopen anders breken je voeten af!” Deze cursus zullen we wel niet tot het einde
horen, hij loopt n.l. tot April.
Jan Egberts weer op bezoek, de
traditionele pannekoeken zijn er weer. Hoe lang nog vragen wij ons af. Dit is
de grote vraag die zich steeds weer opdringt. En wat volgt direct daarachter
aan.
Vluchtelingen, overal
vluchtelingen. De S-Bahnen zijn overvol met vluchtelingen. ‘s Morgens om zes
uur tot ’s avondslaat. Verhalen over tochten van ettelijke dagen op open
wagens, waarbij voeten en handen afgevroren zijn, doen geregeld de ronde. Waar
moet dat heen? Zijn ze van plan heel Duitsland in Berlijn te evacueren? De
ellende is al enorm. Maar ze wordt nog groter als er straks geen eten meer voor
al die mensen aanwezig is. Een rugzak en wat eten, dat is alles wat ik op te
ogenblik hard nodig heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten