Alarm nr 179 van 21:55 tot 22:50
5 Januari 1945
Brief naar Bijvoet weggestuurd. Tweede
poging een kunststof gezicht te maken, lukt niet erg best. Verder alleen voor
mezelf gewerkt. Voordracht over de Spreekrans nog eens doorgelezen.
Een uur vroeger naar Köpenick om
eens een pan te halen (andere is kapot). Van het kastje naar de muur gestuurd
en ellendig lang moeten wachten. Een heel verhaal aangehoord van de man die die
rommel uitdeelt, dat de Duitsers niet voor al die buitenlanders maar kleren
enz. kunnen hebben. Ik kon me haast niet bedwingen er op in te gaan. Laat ze
ons dan g.v.d. niet hierheen slepen als ze niets hebben. Zich nu gaan beklagen dat
er zoveel buitenlanders zijn, dat is wel het grofste wat ze doen kunnen. De
oorlog was allang verloren zonder buitenlanders in de industrie hier. De
wasserij is natuurlijk dicht. Gauw naar de stad. In het restaurant is
natuurlijk grote opschudding. Er is weer eens een “Kampfverband” in aantocht,
en dan verdommen ze gewoon je eten te geven. Een beetje gezeurd, en toch nog
wat gekregen. Jan is enorm boos, (hij kreeg niets meer!) en loopt driftig te
gooien met pannen e.d. De Deen kijkt verschrikt en angstig, en vraagt wat er aan
mankeert. Dan valt Jan uit: Die idioten…. De Deen kruipt in elkaar en denkt dat
hij bedoeld is!
Er komt natuurlijk alarm, als alle
mensen weer uit het station weg zijn, omdat de vliegtuigen “im Abflug” waren.
Dat is altijd zo. Ze zitten uren te wachten, en als er alarm komt zijn ze net
weggelopen.
Vanmiddag was er al “Luftwarnung”
geweest, om acht uur alarm, en om tien uur weer. Wat luchtmijntjes. Het is
gezellig in de kelder. Zouden de Berlijners “weich” worden?
De tijden die Oos geeft bij de alarmen kloppen niet helemaal met wat Jan opschrijft. Voor de telling wordt grotendeels Jans waarneming aangehouden.
Jan :
Vrijdag 5 Januari 1945.
Dat idiotenvolk is de laatste
dagen net gek! Gisteren was het alarm onverwachts vroeg gekomen, en vanavond
dreigde er sinds half zes ook weer zooiets. In ieder geval waren de vrouwen
sinds half zes aan het sjouwen naar het station toe. Om 6 uur wilde ik gaan
eten: niets te krijgen, er werd geen eten meet uitgegeven, want over een paar
minuten zou er wel eens alarm kunnen komen! Daarna boodschappen doen: vele
winkels dicht, hoewel ze op vrijdag verplicht zijn tot 8 uur open te blijven,
want er zou wel eens alarm kunnen komen! Sterke zenuwen hebben die Berlijners!
In ieder geval heb ik me ontzettend erover zitten opdraaien, zelfs nu ik het
schrijf, begint het weer te kriebelen.
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten