Laat op. Geprobeerd een badhuis
te vinden om me te wassen. In de Gartenstrasse gesloten. In station Friedrichstrasse
ziet het er vies uit, is meer voor reizigers geloof ik. Admiraalsbad: voor de
deur kom ik Helga tegen… dat gebeurt ook niet veel, dat je hier in de stad
kennissen tegen komt. Met haar gewacht, ze had afgesproken met Werner en Frl
Springer, en die komen niet opdagen. Het Admiraalsbad is een plutocraten
instelling met massagebaden en zo, ik ben maar weer gevlucht. Thuis heb ik me
toen maar gewassen, met een paar pannen warm water bij de warme kachel. Het is
natuurlijk de kolennood, die al deze instellingen de een na de ander tot
sluiten dwingt.
Met Pieter Bos naar Rahnsdorf.
Heerlijk schaatsen gereden op de doorlopers, geweldig snel op het grote meer.
Het is weer eens heerlijk er volkomen uit te zijn en te genieten van de
vrijheid, zij het dan een zeer beperkte vrijheid.
Kennis gemaakt met een Française.
Een heel gewoon juffertje uit Parijs, maar je ziet er toch direct de Française
aan, de “elegance” in de meest eenvoudige bewegingen. Schaatsen rijden heeft ze
hier geleerd, dit jaar.
Goed gegeten in het restaurant, en
na een glijpartij in een koude trein naar huis.
Flanelletje gewassen in de kou,
met koud water en bij iedere aanraking een schok (electrisch). La Terre uit
gelezen. Een prachtig boek, dat het leven van boeren geweldig goed weergeeft.
Hans is weer eens ziek,
“fieberhafte Grippe”. Zijn etensbonnetjes laat hij op de fabriek liggen, zonder
ze aan ons te geven.
Jan :
Maandag 22 Januari 1945.
Vanmorgen ben ik weer eens naar de
bioscoop geweest. Het was notabene een
wereldpremière die ik zag: Soltstin: Anna Alt”. De film was niet onaardig,
beter in ieder geval dan de “Philharmoniker”. Ik geloof dat ik dat meer ga
doen, zoo op Maandagochtend. Heel toevallig had ik in de krant ’s morgens juist
een critiek gelezen.
Overal zie je vluchtelingen. Honderden
en nog eens honderden vrouwen en kinderen met een klein beetje bagage. Soms is
het wel een zielig gezicht, maar veel medelijden kan ik er niet mee hebben, het
is hun eigen schuld dat het zoo ver gekomen is.
Tot zelfs Posen wordt al ontruimd.
In de trein sprak ik met een vrouw uit Posen, die vertelde dat het niet eens
meer een evacuatie was, maar een wilde vlucht. Wie niet op de bepaalde tijd op
de plaats van samenkomst was kon gaan lopen!
De Volksstorm is ook gealarmeerd. Velen
moesten zich al melden, en al die kerels hebben natuurlijk hevige pijn in hun
buik. Zondagmorgen om twee uur werd in Blankenburg de Volksstorm uit hun bedden
gebeld, omdat er alarm was: ze dachten dat de Russen parachutisten neer wilden
gooien! Daarbij was er geen vliegtuig te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten