26 Jan.
Je vraagt je soms wel af wie er
nu wel gek is, de Italiaan of ik. Die rare vent die onder de luizen zit en vaak
den indruk wekt dat hij gek is, heeft nu toch maar zijn papieren in orde en
gaat vertrekken. De sufferd wil pas overmorgen vertrekken in plaats van
vandaag.
Jubileum van Dudlitz, 25 jaar
A.E.G. Hoe heeft de man het uitgehouden, vooral onder Nowak. Steeds comedie
spelen, wat een vak. Er was een tafel versierd, we kregen een lekkere borrel en
verder was het gezellig.
26 Jan. Avond
Tegen mijn gewoonte in ga ik maar
eens ’s avonds schrijven omdat ik overdag geen inspiratie heb in het koude lab.
Thuis is het gezellig en warm. De kachel staat midden in de kamer, er staat
melk op te pruttelen die pudding moet worden, en wij zitten er omheen. De Deen
hangt weer een verhaal op over de meeuwen in Denemarken. Een van die verhalen
waaruit hij weer laat merken dat hij zich over alles verwondert. Aan het
verhaal komt natuurlijk geen eind.
De Let is een heel andere vent.
Erg rustig zit hij met grote ogen te staren en kijkt zo nu en dan een boek in. Vrouw
en kinderen zitten naar het schijnt nog in Riga! Rare snuiter, hij heeft
misschien wel iets op zijn geweten anders laat je alles toch maar niet in de
steek.
Elke h spreken ze uit als een g,
de Russen.
Vanavond vroeger weg, maar niet
naar de voordracht. Geen zin weer zo verschrikkelijk in de kou te zitten, al is
het niet erg dapper, als je weet dat in Holland iedereen in de kou zit. Ondanks
het feit dat we volgens de krant geen gas mogen gebruiken heeft Frau Lisureck
het gas elke avond nog een paar uur open gezet.
Nu over de stemming van het volk,
zoals ik dat meemaak. Van geloof in overwinning is geen sprake meer. Maar er is
wel degelijk een overtuiging dat je maar niet de Russen zo binnen moet laten in
je rijk. Iedereen vraagt zich af hoe dat nu moet, met al die duizenden
vluchtelingen waar geen plaats voor is. De bunkers zijn vol gelegd, maar het is
de bedoeling dat deze vluchtelingen niet blijven, maar verder gaan. Iedere dag
zijn er meer vluchtelingen, vandaag al om zes uur ’s morgens, en vanavond weer.
En de Russen gaan maar steeds verder op weg naar Berlijn. Wie zal ze tegen
houden?
Donderdag 25 Januari 1945.
Vanochtend voor het eerst een
jubileum meegemaakt bij de AEG. Dudlitz, een van de menschen van Oswalds
vroegere laboratorium, was 25 jaar op de fabriek. Een toespraak, een enveloppe
met inhoud, een oorkonde en een maandsalaris kreeg hij, en als tegenprestatie
kwam er van zijn kant een borrel, een flesch bier en een stuk taart. Het was
aardig, maar hield me eigenlijk meer op dan goed was, daar ik een enorme hoop
privé aangelegenheden af te werken had.
De wiskunde colleges gingen
vanavond weer door, voor een sterk gereduceerd gezelschap, we waren met zes
man, Oswald had geen zin om kou te lijden en was naar huis gegaan. Er was
echter wat gestookt, zoodat de ergste kou eraf was er vormt zich nu een vaste
kern: Dr. Günther, enkele menschen die ook de vorige cursus meegemaakt hebben,
en ik. We beginnen elkaar zelfs handjes te geven!
…
Oswald is ontzettend kouwelijk,
hij loopt met 2 paar sokken, 2 onderbroeken, 3 borstrokken, een dik overhemd en
twee pullovers. ’s Nachts slaapt hij onder 2 lager- en twee eigen (wollen)
dekens en een winterjas, waarbij hij dan over zijn pyama een pullover en om
zijn nek een das draagt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten