Utrecht, 8 November 44.
Mijn beste Oos.
We zullen het nog maar eens
proberen, mogelijk bereikt deze brief je nog, maar ik vrees wel dat het dan al
lang St. Nicolaas is geweest en de heele situatie weer veranderd zal zijn.
Het is hier nog steeds rustig, af en
toe deining door het oproepen van mannen om te graven en telkens, zoodra het
helder weer is, bezoek van geallieerde vliegtuigen, jagers en kleine
bommenwerpers die zoo nu en dan kleine bommetjes laten vallen in de omgeving
van het C.S. of daaromtrent. Alles bij elkaar heeft dit gelukkig niet veel te
betekenen, maar het kan slechts een voorproefje zijn van wat ons te wachten
staat over enige tijd. Overigens heeft het geen zin ons nu druk te maken, komt
tijd, komt raad en we zullen dan wel zien.
Verleden week ben ik nog eens naar
A’dam en Ouderkerk geweest op het kleine fietsje van Mams. Dat was voor mij met
mijn lange benen een heele tocht, maar het is allemaal best verlopen. De eerste
dag naar het kantoor in A’dam, en toen in de namiddag via tante Marie & oom
Theo naar Ouderkerk. Daar ben ik dien nacht gebleven en den volgenden morgen
met enige leeftocht naar Utrecht terug. In Breukelen nog even bij de v.d.
Hulsten aangeweest (dat is die schilder die Lily’s portret heeft gemaakt en die
op een woonschip woont in de Vecht bij Breukelen) en toen maar weer verder en veilig
thuis weer aangekomen. Hoe dat fietsje het uitgehouden heeft begrijp ik nog
niet. Ik had nog ± 30 kg
bagage achterop. Slechte stukken van den weg heb ik dan ook maar gelopen. De
achterband is nu echter vrijwel versleten zoodat ik vrees dat ik dezen tocht
niet meer op deze wijze zal kunnen herhalen. Als ik goede banden had ging ik op de zeker elke week deze tocht maken.
Het is nu schitterend langs de Vecht met dit fraaie najaarsweer en al die mooie
kleuren in de bossen.
In A’dam en Ouderkerk is al lang
geen electriciteit meer. Zoodat de menschen ’s avonds in het donker zitten of
hoogstens met een kaarsje, oliepitje of iets dergelijks. Ook hier in Utrecht is
het overgrooten gedeelte van de stad reeds lang afgesloten. Wij behoren tot de
bevoorrechten die het nog hebben maar hoe lang nog. Enfin, we hebben wat
kaarsen zoodat we het althans enige tijd kunnen uithouden zonder geheel in het
donker te zitten. Ik ben nu bezig een instrumentje te maken om brandduur van
een kaars, vooral een slechte kaars in oorlogssamenstelling (paraffine in
plaats van stearine), aanzienlijk te verlengen. Deze kaarsen lopen n.l. erg af,
ze smelten haast op en zijn dan in een paar uur uitgebrand. Hou je nu de kaars
tot vlak aan de rand onder water dan blijft ze hard en druipt niet af, het
vlammetje is dan natuurlijk wel iets kleiner maar dat geeft niets, want je kunt
toch niets bij het licht van één kaars doen, maar je kunt elkander tenminste
zien en je kunt je concentreren om nu de kaars regelmatig tijdens het branden
op te voeren zoodat steeds er een even groot randje boven water blijft (een
paar min.), heb ik het volgende systeem geprobeerd. Je neemt een cilinderglas,
grootendeels gevuld met water, aan den rand daarvan hang je nevenstaand apparaatje
op, bestaande uit twee ijzerdraden, een kurk die door middel van 4 oogjes langs
de draden op en neer kan schuiven, daarop de kaars die boven door een ringetje
steekt maar door twee draden wordt tegengehouden, aan weerszijden v.d. pit. Als
de kaars nu opbrandt wordt zij door de kurk steeds naar boven opgevoerd en
blijft dus steeds op de zelfde hoogte onder water. Zoo’n snertkaars met
paraffine brandt op deze wijze 6 uur met een redelijke vlam, in plaats van 2½.
Zo wordt een mens vindingrijk in den nood.
Ziezo, deze keer voor het meeste
een kletspraatje. Het ziet er helaas niet naar uit dat de oorlog in een vloek
en een zucht zal zijn afgelopen, we zullen nog wel geduld moeten hebben,
jongen, hoe zwaar dat ook valt. We gaan helaas den winter weer in, en de waanzin
gaat maar verder en weet nog van geen ophouden. Het is verschrikkelijk maar we
staan machteloos er tegen. Hou je maar goed, jongen, heb over ons geen zorgen,
wij redden het wel hopen we.
Veel groeten, en een poot van je
Vader
Geen opmerkingen:
Een reactie posten