Maandag eerste kerstdag 25
Heerlijk geslapen. Jan naar de
vroegmis, de Herligenachtmis zoals dat heet. Commentaar: een goed geënsceneerde
opera! Het belletje zorgt er voor dat mensen die niet opletten niet te laat
merken dat er iets nieuws is begonnen.
Met Jan en Fred v Duren eerst
uitgebreid gegeten in de E.strasse. Toen naar Rehbrücke.
Bij het verlaten van het lager
stond er een kinderwagen met een allerliefst kind voor de deur. De moeder
nergens te zien. We hebben ons even met het kind vermaakt, en gedacht dat het
een aardig kerstcadeau zou zijn! Maar de tenslotte tevoorschijn gekomen moeder
wil geen afstand doen van het kind.
Met een stoomtreintje van Wannsee
naar Rehbrücke. Het is prettig weer. Boven de stad hangt een mist, maar buiten
is het prachtig helder.
We kunnen eerst het bos niet goed
vinden, en lopen telkens weer op het open veld. Op een goed moment komen we in
een bos bij schuilkelders. Jan wil eens een kijkje nemen, en wordt ontvangen
met een “Kreuzdonnerwetter nochmal!!”. We worden weggejaagd.
De wandeling is verder heel mooi
en we genieten van alles om ons heen.
In het lager vanavond groot feest.
Paans opent en zegt dat de bedoeling was de mensen wat op te vrolijken. Het is
aardig gelukt. Er waren zangers, sneltekenaars buikdanseressen enz. na afloop
zegt Brautigan heel terecht: Nou, het is erg goed geslaagd met deze avond: ik
ben inderdaad helemaal vergeten dat het Kerstmis is!! Cadeautjes waren er ook
nog, ik kreeg een pak lucifers.
Nagekaart met Jan. Cognac grog
gedronken, pijp gerookt en gepraat, steeds natuurlijk over thuis. Hoe zouden ze
het maken?
Jan :
Maandag 25 December 1944.
…
’s Avonds hadden we een Kerstfeest
dat door de Belgen voor het heele lager georganiseerd was. in het
Gemeinschaftsraum hadden z een podium getimerd en daarop vond de uitvoering
plats, in hoofdzaak korte muzikale nummers. Vooral uitstekend waren wat
Italiaansche liedjes door een paar Italiaansche krijgsgevangenen en wat
Fransche chansons (van Charles Trenet). Overigens ontdek je op zoo’n avond in
vele menschen talenten , die je nooit vermoed zou hebben.
…
Na afloop hebben Oswald en ik nog
een beetje gezellig zitten nakaarten bij een sterke heete cognacgrog, tot
ongeveer half een. Maar toe voelde ik mij lichtelijk draaierig in mijn hoofd en
zwaar in mijn benen. Toch was dat gevoel weer eens heerlijk. Het herinnert je
aan den goeden ouden tijd in Delft, aan onze schietclub op Zaterdagavond, met
Marinus Kruimel en Fred en Henk Buis, en mijn windbuks zaliger, waarbij we
tijdens het aan het schieten aansluitende Monopoly spel toch altijd één flesch
minstens plachten leeg te drinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten