Maandag 11 December 1944. Oos : Vanavond Honestum Petimus Usque opgezocht. Ik zal het maar uit mij hoofd leren voor Kerstmis.

Maandag 11 Dec.

Kortere werktijden in de gummifabriek. Waarom zou dat zijn, vraagt Eckert zich af. Zouden ze er nu eindelijk, in het zesde oorlogsjaar, achter komen dat het best kan met wat kortere werktijden?

Vanavond Honestum Petimus Usque opgezocht. Ik zal het maar uit mij hoofd leren voor Kerstmis. Brief naar huis geschreven.

Hier heeft per abuis een kaartje voor een concert gestaan. Dit kaartje was gedrukt voor 11 Dezember 1944 maar dit concert is waarschijnlijk niet doorgegaan. Kennelijk wegens gebrek aan papier of mogelijkheden tot drukken zijn deze kaartjes op de achterkant voor een latere datum gestempeld, en verkocht.

Jan : 

Maandag 11 December 1944.

De gummifabriek werkt vanwege de stroombesparing nu van 9 tot 16.30. Waarschijnlijk ook Zondags door, dus dat is minder prettig. Ik ben benieuwd wat of ze met ons doen, wij hooren als laboratorium toch direct tot het bedrijf.

Achteraf blijkt dit een vergissing te zijn: ze werken van 9 tot 17.30.

…

Niek Gorenhart vond de tot nog toe beste karakterisering voor mijn pak, die ik hier heb gehoord, hij zei nl.: “Je ziet er uit als de chauffeur van een begrafenisondernemer”.

zie 16 October

       HONESTUM PETIMUS USQUE

Er was een klagen

Van wind en regen

Rondom mijn muren.

Ik dorst niet wagen

Te gaan op wegen

Naar naaste buren.

Maar o verbazen!

Vlak voor mijn glazen

Hoog in een linde

Een kleine vogel

Wilde niet zwijgen.

Stormwind die blindde,

Striemende twijgen,

Nat op zijn vlogel.

Hij zong gedurig

Luid vast en vurig

't Lied 't onberaamde

Tot ik mij schaamde.

De storm in de natuur is niet zo vreeslijk

Als de verdwaasdheid van de mens.

De wonden die zij slaat zijn ongeneeslijk:

Aan haat en nijd zijn nergens grens.

Ik hoor een klank

Die ik lang weet:

Een stem nog krank

Van enkel leed.

Lijdt gij dan niet? De wereld is verworden.

Zij rolt niet meer melodisch uit Gods hand.

Schone bevolkingen werden tot horden.

Tot waanzin steeg het menselijk verstand.

Het vast gegrond verband van allen samen

Spatte uit zijn voegen en er is geen wet.

Er is geen schaamte meer en geen betamen

Geen vaste straat waar elk zijn voeten zet.

De tijd klagen wij aan,

Wij die hem moeten lijden.

Wij weten niet waarheen te gaan

noch hoe te strijden.