Donderdag 21 December 1944. Oos : Springertje verontwaardigd dat ik niet gekomen was om me te laten feliciteren.

Alarm nr 172 van 21:45 tot 22:15

21 Dec. 1944 Donderdag

Begonnen aan een brief voor Bijvoet. Brief naar huis half af. Riess is weg, heerlijk rust voor zover ik die rust niet altijd heb! Kaarsen en vetpotjes gemaakt. In Clb nachträglich mijn gelukwensen ontvangen voor mijn verjaardag. Springertje verontwaardigd dat ik niet gekomen was om me te laten feliciteren. Het cadeautje had ze opgegeten vertelde ze. Prachtige driehoeksverhouding, Helga, Springertje en ik. Verder is dat lange eind van een Stoltz, 16 jaar, verliefd op Springertje naar zij beweerd.

Zonnewende. Helaas begint het nu ook meteen koud te worden. Op de fabriek is het warm maar thuis is het niet om uit te houden.

Jan dB heeft zich vandaag verdienstelijk gemaakt met het gappen van een boom… een aardig kerstboompje. Het was een heel probleem hoe we er aan moesten komen, maar Jan is gelukkig brutaal genoeg.

Boerenkool gekocht. Vroeg naar bed, erg koud.

Een zoon van Roekens is gestorven. Hij had T.B.C. in een zeer ernstige graad. De tweede keer dat een Belg uit mijn lager sterft.

Jan : 

Donderdag 21 December 1944.

Ik heb van de week voor Fred een kristalontvanger in elkaar gezet, en wilde die vanmiddag brengen. Echter bracht Eckert me op een ander idee. Hij was gisteren met een groote zaag op stap gegaan, en had een kerstboom gezaagd in het bosch. En ik vond het zonde, dat wij geen boom zouden hebben, en besloot dus, er ook een te halen. Een half uur loopen van Fred af, in de Bernauer Strasse herinnerde ik me eens een jonge aanplant gezien te hebben. En dus ging ik om 3 uur weg van de fabriek. Op mijn uitgangspapiertje stond als reden: “Besorgung”, wat in den meest waren zin gebruikt was.

Aldus gewapend met een grooten aardappelzak ging ik naar Tegel. Fred was erg blij met zijn radio, en vertelde me meteen, dat hij kwam a.s. Zondagavond. Gelukkig.

Daarna op den boom uit. Het was gemeen koud, maar met een beetje doorstappen ging het toch wel. Tenslotte was ik bij de aanplant. Met eenige moeite kwam ik over het prikkeldraad heen, en heb toen maar niet al te lang gezocht, maar mijn zak gevuld met een flinke top, en nog wat groen. Het viel me enorm mee zoo gemakkelijk als het ding zich liet zagen. Maar overal kleefden mijn handen van hars.

Op weg terug voelde ik me net de bewuste Kohlenklau met den zak op mijn  rug. Maar alles verliep goed, alleen viel de boom me nogal tegen toen hij uitgepakt werd. De afstand tussen de takkransen is vrij groot. Overigens is het een echte denneboom en geen spar.

’s Avonds hadden we weer een impressie van hoe het op het ogenblijk in Holland is. Koud, zonder kolen. Het vroor 12 graden. En toen we in bed lagen kregen we nog alarm ook van 9.45 – 10.15. Er gebeurde niets. Het was alleen beroerd dat we ons bed uit moesten, dat net warm was geworden.