Utrecht 16 sept ‘44
Mijn lieve Oos, nog steeds niets van je ontvangen. Wij hopen
dat je het goed maakt. Redelijkerwijs is er geen reden voor ongerustheid over
je, maar wij zouden het toch prettig vinden bericht te ontvangen. Hier alles
zijn gewone gang. Het huishouden wordt hoe langer hoe ingewikkelder, maar ’t is
nog wel te doen. Als ’t niet erger wordt mogen wij ons gelukkig prijzen. Paps
nog steeds thuis. Hij zal volgende week nog eens proberen weer naar kantoor te
gaan. Wij zien verlangend naar je thuiskomst uit en vragen ons af wanneer en
hoe die zal plaatsvinden. Wij zullen elkaar wel heel wat te vertellen hebben,
dàn! Een stevige pakkert van je Moeder.
Van Paps:
Utrecht 23 September
1944
Mijn beste Oos,
Hoewel ik meen met recht te mogen
betwijfelen of deze brief je ooit zal bereiken, ga ik toch maar tot schrijven
over onder het motto: “je kunt nooit weten”.
Het is hier tot nu toe nog
volkomen rustig al is de oorlog langzamerhand in de onmiddellijke nabijheid
gekomen. Natuurlijk zijn er hier ook wel symptomen die daarop wijzen, veel heen
en weer geros enz. maar daarmede houdt ook alles op, behalve dan dat de aanvoer
van gewonden en krijgsgevangenen je een droevig beeld geven van wat daar,
dichtbij, gaande is.
We maken het overigens allen hier
nog best en zijn vol goede moed. Ik meen dat je nu over ons nog weer in de rats
zit, zooals wij 1½ jaar over jou zitten, maar ik geloof dat dit overbodig is.
Natuurlijk zit een ongeluk in een klein hoekje, maar zooiets kun je niet altijd
voorkomen, zelfs in gewone tijden. Veel extra risico geloof ik niet dat wij
lopen gezien de ontwikkelingen der krijgshandelingen. Het verloop is wel zoo
ongeveer als ik verwacht had en we komen allengs in en zak te zitten, waar niet
zulke heele harde slagen zullen vallen, vermoed ik. Dus maar moed gehouden, de beëindiging
komt met snelle schreden en laat ons hopen dat we elkaar spoedig gezond van
lichaam van geest weer zullen terugzien.
Ik ben hier nu in huis gebonden
aangezien er geen treinen meer lopen, maar ik heb nog telefonische verbinding
zoodat ik de belangrijkste zaken van hieruit kan behartigen. Griezelig is het
natuurlijk voor Mams en Lili maar prettig dat ik in deze dagen ook thuis ben.
Maak je nu maar niet ongerust, we
slaan ons er hier wel doorheen; hou jij je nu ook maar taai en heb wat geduld
dan zullen we hopen dat alles nog weer op zijn pootjes terecht komt en dan
zullen we weer zien.
Dag beste jongen, groeten van
allemaal natuurlijk en tot spoedig weerzien al zal dat nog wel een paar maanden
duren. We blijven in gedachten bij je.
Vader
Van Mams:
Volgens poststempel: Utrecht 4 Oct
Mijn Lieve Oosje,
Daar zitten we nu, in afwachting
van de dingen die komen zullen en zonder enig bericht van je! Een paar weken
geleden was er enige opwinding, maar nu is alles weer bedaard en bewaren wij
onze ziel in lijdzaamheid ons afvragend hoelang nog alles zal lam liggen. Paps
is nog steeds thuis, natuurlijk. Hij maakt zich erg verdienstelijk voor de
voedselvoorziening, die niet zoo erg makkelijk is. Wij zijn overstroomd door
appelen en peren; waarschijnlijk omdat zij helemaal niet vervoerd kunnen worden.
En dan te bedenken dat jij er waarschijnlijk niet één krijgt! Begin september
heb ik er je nog gestuurd, met een stuk kaas en een pot jam en wat genot de
week daarop heb ik geïnformeerd of het pak vertrokken was en zij zeiden van
wel. Maar of het áán gekomen is en hoe? Ik vrees dat ik dat pas zal horen als
wij vrede hebben, en dan hoop ik maar dat het heel gauw is. Heb geen zorg over
ons. Wij hebben voedsel genoeg, daar ik nu pas begin aan dingen die ik al meer
dan 4 jaar bewaard heb. Als je dit epistel ooit krijgt brengt het je een
stevige pakkert van je moeder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten