26 Oct. 44
Weer een pestdag. Midde
Hoewel ik vanmorgen weer met een
wandeling ben begonnen. Als we vroeg zijn, tien over half zeven in Schöneweide,
dan lopen we naar de fabriek. We hoeven ons dan niet te ergeren aan de volle
trams.
Mijn werk onder leiding va Rieß is
natuurlijk niet leuker geworden, maar ik moet toegeven dat de richting waarin
hij wil toch wel vooruitzichten heeft.
Het college wiskunde wordt
langzamerhand moeilijker, ik zal mijn best moeten doen om het te volgen.
Toen we wilden gaan eten in de
Elsasserstrasse, waar je zulke beste wildragout krijgt voor {een bon voor} 50 gr vlees, zonder vet,
en ik net stond te wateren, kwam er alarm. Na een half uurtje veilig, niets
gebeurd.
Brief van Yvonne, wat een
verschrikkelijk onbenullig kind is dat toch. De brief dateerde van 3-10-44. Drie
weken, uit Thüringen, dat is wel erg lang.
Om 8 uur binnen zijn, ter
bevordering van onze nachtrust! Moet je net met zo’n stel Belgen op een
zaal liggen … …
De argumentering is wel erg dom.
Het is gewoon pesterij. Net of Duitsers geen slaap nodig hebben.
Jan komt op bezoek, wat verlaat
door het alarm.
Belgen spreken hun taal:
Hij rookt sigaretten, ’s avonds
avant de coucher in bed.
Donderdag 26 October 1944.
Vannmiddag hadden we weer wiskunde
college. De stof zit toch niet meer zoo vast in mijn onderbewustzijn, als ik
dacht, en ik moet terdege opletten om het te kunnen volgen. Maar dan vergeet je
tenminste eens even de alledaagsche beroerdigheid.
…
Van huis ontving ik weer twee
brieven. Sombere vooruitzichten: geen gas, geen electriciteit, geen huisbrand. {-olie ter verwarming van het huis}
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten