Zondag 6 Augustus 1944 Oos : De bommen zijn weer naast de fabriek gevallen, weer is de hoop van duizenden arbeiders vervlogen.

Alarm nr 126 van 11:45 tot 13:00

Zondag 6 Aug.

Om een uur of negen opgestaan, om kaarten te gaan halen voor de Urfaust. Daar staat plotseling een vent voor me die zich voorstelt als Houtgraaf. Het is toch wel grappig, ik dacht dat hij al lang met zijn broer Felix in Holland zat, en nu blijkt dat hij nog hier zit met een kaal hoofd.

Plaatsen voor Zondag en Vrijdag voor de Urfaust gehaald. Bijna thuisgekomen huilen de sirenes. Boontjes meegenomen de kelder in. Het is prachtig helder weer. Als ze beginnen te schieten vervangen wij het “kijken voor de deur” met “eten in de kelder”. We moeten eigenlijk eens foto’s maken, van Berlijn tijdens alarm. Met een pijpje voor de deur, met een bord eten in de kelder enz.

Na het alarm met een aspirientje en een prontosylletje naar bed. Af wisselend komen de jazz enthousiasten me vervelen op die vervloekte piano.

Om vijf uur weer opgestaan, om half zes merkt Jan dat de opera om zes uur begint en niet om zeven, zoals hij steevast beweerde. Door vertraging van de S-Bahn komen we toch nog te laat. Gelukkig worden we tijdig er in gelaten. De opera is prachtig. Wagner waardig. De stemmen zijn beter dan in de staatsoper, maar het kan ook aan de accoustiek liggen. Mijn verkoudheid stoort me ernstig. Na afloop direct naar huis en naar bed. De bommen zijn weer naast de fabriek gevallen, weer is de hoop van duizenden arbeiders vervlogen.

Jan:

Zondag 6 Augustus 1944  

Vanmorgen onchristelijk vroeg kreeg ik bezoek van een student, die me vertelde dat er ook al Hollandsche studenten opgeroepen waren voor werk in Oostpruisen. Daar wordt op het ogenblik nl. gewerkt aan loopgraven e.d. door Arbeidsdienst, Hitler Jugend enz. enz. Ook de gewone Duitschers worden hiervoor opgeroepen. En natuurlijk zullen de buitenlandsche arbeiders ook opgeroepen worden. Van één student is dat in ieder geval al vastgesteld. Het is goed dat we gewaarschuwd zijn, dan weten we tenminste wat ons te wachten staat.

Je kunt er natuurlijk vandoor gaan. Maar wordt je dan gesnapt, dan kom je ook vast en zeker aan het Oostfront terecht, en waarschijnlijk in een heel wat minder prettig verband (als dat tenminste nog kan). Verder kun je weigeren. Dan wordt je waarschijnlijk neergeschoten. En dan is de derde manier om maar zoet te gaan. Persoonlijk prefereer ik die weg, het is de enigste kans om je huid te redden, maar het blijft niet te min een dubbeltje op zijn kant. Aan het Oostfront is het ook zoo leuk niet.

…

’s Middags hadden we nog alarm van 11.45-1.00 Gelukkig waren net mijn bruine bonen gaar, dus die heb ik lekker in de kelder zitten opeten. Als ze dat thuis wisten, hadden ze me voor gek verklaard, om onder een alarm rustig te gaan zitten eten!