Zaterdag 19 Augustus 1944 Oos : Ik kan niet beschrijven hoe heerlijk het was, dat eerste moment, het gevoel weer te fietsen.

Mogelijk heeft Oos deze dag pas later beschreven. Jan en Oos zijn het namelijk niet eens over het alarm.
Volgens Jan is er alarm van 00:15 tot 01:00 dat is dan nr 132.

Zaterdag   (19)

Alarmloze nacht!

Met Godorr een grote fietstocht gemaakt. Na werktijd direct met hem naar zijn woning in Weißensee. Eerst wat gegeten, en daarna op stap. Fietsen uit de kelder gehaald, banden opgepompt, tas en jassen vast gebonden, en toen maar proberen. Ik kan niet beschrijven hoe heerlijk het was, dat eerste moment, het gevoel weer te fietsen. De fiets was wel erg ongelukkig, zonder kettingkast, en met een laag stuur, maar daar wen je gauw aan. Na tien minuten – lekke band. Een goed begin. Gelukkig makkelijk te vinden, en snel geplakt. Die ballonbanden zijn wel erg makkelijk, je hebt geen bandenlichters nodig. Na Bernau begon het pas echt goed mooi te worden. Kleine weggetjes langs, hier en daar loop je vast in het zand, maar dat is niet erg. Werner kan niet erg best fietsen, hij zit telkens vast in het zand. Het begint erg warm te worden, maar door de wind is het op de fiets wel uit te houden. Het verloop van de tocht was ongeveer als volgt:

Vertrek 2 uur

Weißensee – Malchow – Lindenberg – Schwanebeck – Bernau – Lüdnitz – Lobethol – Hellmühle am Hellsee – Lanke – Ützdorf, Waldweg nach Bernau – Zernick (Bramen en bosbessen) – Buch – Karow – Blankenburg – Heinerdorf – Weißensee

Aankomst half tien

Jan :

Zaterdag 19 Augustus 1944.

Vanmorgen alarm van 0.15 – 1.00. Bij ons is niets gebeurd.

Vanochtend ben ik nog weer eens even in mijn oude buurt van de Zoo wezen kijken. Daar is weer heel wat meer kapot dan toen ik er de laatste keer was! Toch kun je het merken, dat ik nog niet helemaal 100% ben, want ik ben ontzettend gauw moe.

…

Niettemin vrees ik, dat we voorgoed iets aan dezen tijd over zullen houden. Ongestraft maak je zoo iets niet door. Het is in dit verband dan ook wel opmerkelijk dat zooveel menschen die hiervandaan met verlof naar huis gaan een ziekte blijken te hebben, meestal tbc. Wel is het begrijpelijk: je leeft hier op je zenuwen, onder een constant aanhoudende druk. Daardoor oefen je zelf een tegendruk uit en die houdt je op de been. Kom je thuis, dan is de druk practisch geheel weggenomen, en komt de morele instorting. Kwam er maar eens een eind aan dit gedonderjaag. De nieuwe staatsmaatregelen zijn dat 30% van de kantoorkrachten naar het bedrijf toe moeten. Bij de AEG is de maximum leeftijd 26 jaar, dus practisch al de buitenlanders vallen eronder. Ik ben benieuwd of Oswald en ik er ook toe behoren want wij zijn tenslotte “technisch Angestelter” en niet zooals de andere kantoorlui: “kaufmännisch Angestellter.

Ze moeten maar doen, hopelijk horen wij er ook bij, want we hebben het nog steeds veel te goed.

...