25
Of er vandaag wat te melden valt?
Heel veel zelfs. Ten eerste is de krant van vandaag een grote verrassing:
ingevoerd wordt de 60-urige werkweek voor kantoorpersoneel, alle theaters en
opera’s worden gesloten, uitgevers worden gesloten enz. enz. Er blijft niet
veel meer over om van te genieten.
Verder gaan er verhalen over
Frankrijk, dat de zuidelijke landingstroepen doorgestoten zijn naar boven, de
Rône langs, tot aan de Zwitserse grens. Heel erg is het, dat er in Parijs
straatgevechten zijn. Daar gaat die prachtige stad ook nog kapot, het is gewoon
om te huilen.
Op de WC een uurtje geslapen. In
het Troperaum durf ik niet meer, nu Rieß terug is. Alarm, maar er gebeurt weer
niets.
Hans informeert naar mijn zedelijk gedrag,
omdat ik al twee dagen alleen laat thuis kom!
Jan heeft aardappels voor me
gekookt, ik maak jus, en bak wat spek, en eet me daarna rond. Boven over de
toestand gesproken en zo en daarna wat uitgerust op bed. Ik heb enorme slaap,
en Japie heeft natuurlijk zijn speelavond op de piano. Het halve lager zit er
omheen, te bewonderen. Tap verzorgt het slagwerk. Die jongen begint me te
irriteren. Eerst komt Edzard me aan mijn voeten kietelen. Een poosje later
Paans, en daar word ik me toch boos … zo boos dat ik de man werkelijk
uitscheld. Later blijkt dat hij dacht origineel te zijn, en de anderen niets
gezegd hadden!
Eckert zegt vandaag, dat de
toestand “miess” is, en dat hij denkt dat het 5 minuten voor 12 is! In de VB
heeft gestaan dat de oorlog met grote schreden zijn einde nadert. Jüngling
heeft een conferentie meegemaakt in de TRO en is erg pessimistisch.
Hoe lang nog? Nog een nieuwe
arbeidskracht is er bij gekomen: een masseur, D, die “eingesetzt” is. Hij denkt
dat het niet lang meer kan duren. Zelf schat ik
……ja, wat schat ik eigenlijk. Sinds vanmorgen is Roemenië ook al
afgevallen, het kan dus hard gaan, maar zal dat ook gebeuren, of duurt het ook
de winter door nog? Ik schat: Nov. Dec.
In de schuilkelder een vrouw die
zin voor zin en woord voor woord de propaganda lectuur zat af te draaien. Wat
een prestatie om iemand zo ver te krijgen. Een oud strijder van 14-18 liet wel
merken dat hij het er niet mee eens was, maar erg voorzichtig. Het zou toch nog
wel 1945 worden dacht hij, voor de oorlog afgelopen was.
De AEG brengt ondertussen een ABC van goed werknemersgedrag uit. Jan vindt enkele versjes de moeite waard om in zijn dagboek te plakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten