11 Aug. 1944
Na een alarm nacht met
luchtmijnen in de verte en een dronken Duitser in de kelder thuis, zoals
gewoonlijk moe op de fabriek.
Hemd en broek in de was gedaan. In
de stille hoop natuurlijk dat Kuschel me helpt. Het strijken doet ze in ieder
geval al voor me. Het is weer erg warm, ik begin er zo langzamerhand last van
te krijgen.
Vroeger vrij, naar de Urfaust. Met
Helga. De opvoering was prima, evenals de vorige keer. Na afloop eerst een
beetje gewandeld en een biertje gedronken. Helga naar huis gebracht om half
twaalf thuis. In de S-Bahn zaten de mensen al te wachten. Tien voor twaalf
alarm. Luchtmijnen, die zelfs pijn in de oren veroorzaken.
Jan heeft geen zin naar de fabriek
te gaan. Het verhaal wordt: hij is in de kelder gevallen en heeft zijn voet
verstuikt. Één groot nadeel: Ziegenhagen moet zijn Defo nu opknappen!
Gisterenavond bij mijn thuiskomst
lag er een vent op mij bed: Jan Egberts, in zijn volle lengte. Wat moet die wel
gedacht hebben? Met een D meisje en dan zo laat thuiskomen? Van anderen vind ik
het ook raar, en verwerpelijk, maar van mezelf … Natuurlijk, ik kon het beter
niet doen. Maar de natuur is sterker dan de leer.
Jan :
Vrijdag 11 Augustus 1944.
Vanmorgen alarm
van 0.05 – 0.45; op deze tijd hebben we het nog nooit gehad. Het knalde
behoorlijk , maar gelukkig was er een dronken kerel in onze kelder verzeild
geraakt, die ons nogal wat afleiding bezorgde.
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten