12 Augustus 1944
Lieve Oswald,
Wat is het al weer schandalig
lange tijd geleden dat ik je geschreven heb. Ik kan ’t me niet eens meer
herinneren. Hierbij bied ik je mijn nederige excuses aan en ik hoop dat ik mijn
leven zal beteren. (heb ik dat al niet meer geschreven). Toch zullen de meeste
brieven nu wel geschreven zijn, denk ik, zelfs de meeste van mij van dat zegt
wat.
Het is hier nu al een week of 4
mooi weer . Eergisteren ben ik teruggekomen van mijn vacantie in Eerbeek. Ik
ben daar geweest met Jetsche en Adrie Kiess. ’t Was er erg gezellig. We hebben
die 14 dagen practisch buiten geleefd. We hebben veel gewandeld, gezwommen,
gegeten en geslapen, veel beter kon ’t ook niet. ’t Was er heerlijk rustig. Je
zag bijna geen mens en die je zag waren Hollanders, en dat zijn we hier wel
anders gewend. Vanmorgen hebben je Paps, Maarten, Arke en ik gezwommen in een
poel bij Mereveld. Er is daar zand weggegraven voor de nieuwe randweg die daar
loopt en nu is daar een diepe poel ontstaan. Je ziet er zo goed als geen sterveling.
’t Water is helemaal groen of blauw al naar gelang de belichting. Je paps heeft
met een touw een steen en een houtje (ingewikkeld hè) de diepte gemeten op twee
plaatsen. Resultaat was 7,30
m en 10,5
m . Dat ging dus nogal.
Vanmiddag gaan paps en mams bij To
eten, in het ziekenhuis, nog ter ere van haar verjaardag. Ze zullen er wel
lekker eten, denk ik. Mams is tegenwoordig weer aan ‘t fietsen, als ’t niet
waait. Van de week is ze naar de Bilt geweest zonder dat ’t haar vermoeid
heeft. Ze hoeft zich lang zo erg niet in te spannen en kan veel verder komen.
Alleen is het jammer dat ’t hier altijd zo waait. Als je terug komt zal je wel
weer met je tante kunnen gaan fietsen. Met een hele grote gedachtesprong denk
ik ineens, hoewel we pas gegeten hebben, aan de heerlijke cantarellen en
boleten die we in Eerbeek altijd eten. We gingen maar even de bossen in en we
hadden meteen een hand vol. Zalig gewoonweg. Hier in de buurt van Utrecht zij
ze bijna niet meer te vinden. Maar dat zal na de oorlog wel weer beter worden.
Nu Oos ik houd eens op. Hartelijke
groeten van ons allen en tot spoedig ziens,
Mies
Mies is naast Arike en To het derde nichtje van Oos op nr 100.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten