Berlijn 4 Augustus 1944 Brief 105 106 Natuurlijk is het de briefkaart 93, die zoek is geraakt of misschien ook weggecensureerd.

105

Berlijn 4 aug. 44

Lieve P.M. en L.

Eerst even zakelijk, een antwoord op de brief van Mams van 27 Juli. Natuurlijk is de briefkaart 93, die zoek is geraakt of misschien ook weggecensureerd, juist de kaart waarop een klaaglied op het verbrande pakje staat, maar eigenlijk dacht ik dat dat kaart 92 was. Ik merk verder dat ik twee keer 95 genummerd heb, de boel is dus weer in de war. Ik ben benieuwd wat er in het pakje gezeten heeft, ik kan n.l. schadevergoeding aanvragen als ik de inhoud opgeef. Het paket vóór het verbrande, met de witte jas, heb ik in goede orde ontvangen.

En nu eerst eens Lily feliciteren met haar enorme succes. Eerst iedereen de stuipen op het lijf jagen, en dan keurig slagen, dat is geen manier hoor! Ik vind het altijd aardig na te gaan wat ik hier die zelfde dag gedaan heb. ’s Avonds toen jullie zaten te “vieren”, zaten wij hier te “Spreekransen”. Een verslag daarvan krijgen jullie wel weer eens thuis gestuurd. Ik hoor jullie er haast nooit over, is het al een boekwerk geworden, en bewaren jullie het allemaal zorgvuldig? Ik zal wel heel wat op te bergen hebben als ik thuis kom. Al die boeken en andere paperassen, photo’s enz. enz. Bewaren jullie alles heel goed? Ik ben als de dood dat ik geen wijs meer word uit al die spullen, brieven boeken enz. enz.

106
Maar misschien is Utrecht ook wel een uitgebrande stad, als ik weer terug kom, en dan heb ik daarover geen zorgen. Een Maliebaan met alleen maar façades van huizen, hopen puin en as zodat de trottoirs onbegaanbaar zijn, is een droombeeld waar ik me al vertrouwd mee gemaakt heb. Ad zal wel verteld hebben dat het gebrek aan puinhopen en kapotte ramen in Holland het meest opvalt. Laten we maar hopen dat dit zo blijft.

Vandaag is het de verjaardag van Paps, weer een verjaardag waar ik niet bij kan zijn. Maar ik zal eens zoeken, een feestsigaar vind ik nog wel denk ik, een borrel helaas niet. Die heeft Hans Bornewasser over de vloer van de AEG fabriek laten lopen. Zo’n sufferd. Het laatste rantsoen van een halve fles hadden we samen gekocht, en op het lab zou ik de fles in twee gelijke porties verdelen. Onderweg gooit me Hans die fles over de grond! Aan duizend gruzelementen! En dan die gezichten, alle voorbijgangers goed ruiken en oh … wat zonde, wat zonde. En die stomme Hans denkt natuurlijk alleen aan de aardbijen waarvoor hij zijn helft had willen ruilen! Denken jullie eraan de photo’s weer door te sturen naar de diverse ouders, en vooral de fam. Bornewasser, die de vorige photo’s niet gezien heeft? Ik schreef er al over. De negatieven zijn bij v.d. Braak.

Veel liefs

Oswald