Zondag 30 Juli
Na een alarmloze nacht er weer
tamelijk vroeg uit, om kaarten te halen. Een uur in de rij gestaan bij
Admiraalpalats. Kaarten voor “Simona de Boccanegra” van Giuseppe Verdi. Tijdens
het wachten doodsangsten uitgestaan voor bonen die we bij ons vertrek
opgezet hadden, in de hoop ze gaar terug te vinden.
Thuis gekomen nieuwe orde
geschapen in ons “hoekje” van het lager. Veel ruimte is er niet, maar nu Jan
Lul weg is, en de andere bewoners nooit thuis zijn, zien we toch wel kans het
gezellig te maken. De piano is beslist hinderlijk.
Om een uur of één naar Hertzberge.
Alleen Witkop is thuis, de anderen zijn weg. Onderweg een enorme regenbui
gehad, waarbij weer bleek dat de stations er wel veel beter op geworden zijn
wat licht betreft, nu de ruiten er uit zijn, maar dat er met regen veel nadelen
aan verbonden zijn. Weer thuis gekomen is v. Duren op bezoek bij Jan dB. Een
geschikte, rustige vent is dat.
Blikje open gemaakt, en met volle
maag naar “Angelika”. Het stuk is wel geestig, maar ook weer zo ontzettend
grof, hier en daar. En de reactie van het publiek natuurlijk op de banaalste
punten het meest geestdriftig. Als voorbeeld van de grove trek die de mensen
hier hebben wil ik noemen: het gesprek tussen een soldaat en een aardig jong
meisje, in de “rij” voor de opera. Het meisje zegt dat ze drie maal in de week
in de bioscoop was, maar dat het verveelt op den duur. Een Duister antwoordt
daarop: Ja kijk, dat hangt er vanaf, of je nu voor de film gaat, of dat je een
aardige man bij je hebt, daar zit het hem in. Een Fransman had hoogstens
gezegd: Als je nu gezelschap hebt … of zoiets, maar nooit zo grof.
Wat ons het meest verbaasde was,
dat er zo’n grote hoeveelheid dialect ten beste werd gegeven; de spelers moeten
beslist uit de buurt komen, anders brengen ze er niets van terecht.
Kaartje van Oos :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten