23-7-44 Zondagmorgen
Bastiaanse, de Ersatz van
Ad, komt op ochtendbezoek en vertelt zijn ervaringen in Vucht. Drie maanden
zonder lezen of schrijven, en met zeer weinig eten. Het is om gek te worden.
Naar Hertzberge. Iedereen down dat
het einde van de oorlog er nog niet is. Met Jan en Hans v Griffen heerlijk in
de zon gelegen. Later komt Kees nog.
Naar Fr Leder, waar Hans al in de
Tuin zit. Er is niemand thuis, en we gaan na een uurtje weer weg. Later blijkt,
dat ze wèl thuis zijn geweest, maar dat ze met de ramen dicht hebben liggen
slapen! Aangezien er, zoals gewoonlijk hier, geen functionerende bel is, was
het niet eenvoudig geweest ze uit hun slaap te wekken. Maar het is wel erg
zuur, want ze hadden beslist taart e.d. klaar voor ons.
Daarna naar Frl Rose. Na een
gezellig half uurtje een verhaal aangehoord over een man, die persé de ramen
wil maken, ruiten wil inzetten, maar waar Frl Rose bang voor is. Wij hebben daarom
zelf maar de hand aan de ploeg geslagen, en de ramen van oude stopverf bevrijd.
Het was een reusachtig karwei, maar we werden dan ook beloond met een bord
”Wirsingkohl”, goed klaar gemaakt, en een pudding met bessensap. Voor toe nog
een glaasje vruchtensap. Het was weer erg gezellig. Gek, dat die verhouding nog
zo goed blijft, hoewel de geestelijken Ad en Cor al lang weg zijn.
Jan:
Zondag 23 Juli 1944.
…
Bij Frl. Rose
hebben we weer eventjes getoond wat we kunnen door een stel door een stel
ruiten van stopverf te ontdoen. Frl. Rose wordt namelijk “lastig gevallen” door een man die alles voor haar doen wil, en
tenslotte met haar “ernstig wil spreken”. Hij wilde ook de ruiten schoonmaken,
maar dat wapen hebben we hem uit handen geslagen.
Het is vandaag
Lydies verjaardag. de tweede waar ik niet bij kan zijn. En hoe het het volgend
jaar zal worden is (gelukkig) ook nog niet te voorzien. Maar waarschijnlijk zal
ik dan ook niet thuis zijn: òfwel ik zit nog hier, òfwel ik zit in Indië en
vecht tegen de Japanners.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten