Zaterdagmorgen
Op de normale tijd op de fabriek,
naar Rieß om vrij te krijgen. Lekker gekankerd, zo net op de grens van wat ze
niet meer verdragen. “Wie bei Militär” is de hoogste wijsheid van Jüngling.
Jan staat al te springen om weg te
gaan, als ik nog steeds sta te praten. Meteen uit de fabriek met een koffer
naar de Invaridenstrasse. De Lagerführer is erg geschikt, maar er is nu eenmaal
niets aan te doen, er is geen plaats. Met sadistisch genoegen naar de puinhopen
gekeken. Wat kun je toch enorm wreed worden door een “kleinigheid”, als het
maar flink onrechtvaardig is.
Paans gesproken, die beweert dat
het een grapje is dat Frau Becker (uit luiheid) en een “Krankenschwester” (uit
ijver) georganiseerd hebben, de barak wordt een “Krankenstube” voor Ostarbeiters.
Wat een nobel doel. Houdt dit verband met de bezetting van Wilna door de
Russen? Je gaat overal verband tussen leggen tegenwoordig! Na uitpakken van de
koffer terug naar Köp. voor de tweede reis. Twee zware koffers, met een riem
over de schouders, op de manier van Ommen. Mijn schouders zijn nog blauw van de
reis, en ik schijn er maar gek uit gezien te hebben. Iedereen liep te lachen.
En dan moet je net zo slecht gehumeurd zijn! Laat ze maar in de poep zakken
denk je dan.
Na de tweede reis nog weer naar Köp.
om een pakje, gecombineerd de Bruin – de Boer met Al. Draad ingepakt, brutaal
weg, geïsoleerd draad. Ik ben benieuwd wat paps er van zegt! Het komt overigens
bij de de Boeren aan, dus hij kan er niet veel van zeggen.
Daarna naar Borris. Doodmoe overigens.
Borris brengt ons er overigens weer bovenop hoor. Wat zijn het toch een
geweldig aardige mensen. Ik hoop dat hij later naar Holland toe komt, zoals hij
dat vroeger al van plan geweest is. Jan laat in de trein zij tas liggen. Na de
lezing, die besloten werd met pianospel van Borris, zijn we nog wat gebleven,
in de tuin verorberden we met de hele familie, dwz Borris, Fr Wensch en juffr
Borris, een bord soep met brood.
Laat naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten