5 Juli.
Ik schaam me voor een gedeelte
van mijn pessimisme van gisteren, en mijn felheid geldt jullie niet maar
anderen. Het is vervelend dat je in deze belangrijke tijden zo ver van huis
zit, en dat het contact met het vaderland practisch verbroken is. Ongemerkt
groei je uit elkaar. Heb ik in mijn vorige brief wel voldoende aandacht aan de
verjaardag ven Lily besteed? Je portret hangt weer op mijn kast, hoor, zus, en
mijn gasten zeggen om de beurt dat mijn meisje er wat aardig uit ziet! Ik heb
geen cadeau voor je kunnen vinden, maar dat komt later wel. Er is weer een
reeks voordrachten in de technische hogeschool, waar ik geregeld heen ga, en
dat geeft me weer het idee dat ik nog niet helemaal met de studie gebroken heb.
De radio verkondigde vanmorgen: “Schwere Kampfverbände über Holland”. Ze zijn
niet voor ons bestemd geweest, misschien wel voor jullie. Ik heb altijd maar
liever dat ze hierheen komen. Geruchten over een tweede invasie, in Holland,
duiken steeds weer op. Wat een ellendige tijd.
Veel liefs
Oswald
Excuus voor mijn pessimisme,
maar ik heb geen tijd een andere brief te schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten