25 juli 2019

Dinsdag 25 Juli 1944 Oos : Die nachtalarmen maken je gewoon kapot, dat houd je niet vol. Bom op het ziekenhuis in Köpnick.


Alarm 122 van 01:40 tot 02:25. Bombardement 28

25 Juli ‘44
Lieve Paps, Mams en Lily- de stereotype aanhef van al mijn brieven naar huis. Vandaag dermate slaperig, dat ik niet eens een brief voor elkaar kan krijgen. Die nachtalarmen maken je gewoon kapot, dat houd je niet vol. Iedereen, op de fabriek, in de trein enz. enz., overal mensen met slaperige gezichten. Jan speelt het klaar met zijn hoofd op zijn arm wat te slapen, op zijn werkplaats. Wat dat betreft zit ik veel ongunstiger, iedereen die binnenkomt ziet me direct. Rieß probeert me tevergeefs in te schakelen bij de bouw van zijn huisje, ik doe vandaag niet mee.
Kuschel doet een poging me naar het postkantoor te sturen, om een telegram te verzenden, omdat ze zelf geen tijd heeft. Met permissie stel ik mij teweer en verdom het. Dit begint op exploitatie te lijken. Er wordt een compromis gevonden, Jan doet het, en ik haal boodschappen voor hem.
Spreekrans
De steeds maar uitgestelde lezing van Edzard wordt dan eindelijk gehouden. Op een van de kamertjes boven. Bob en Bastiaanse blijven nu toch boven, Jan en ik wachten beneden.
De geest van de Spreekrans zit er weer direct in als we bij elkaar zij. Edzard houdt een vlotte voordracht over de AEG wat erg interessant is voor ons kleine Angestelter, die maar met een klein onderdeeltje te doen hebben.
Om half tien wordt de zitting opgeheven, en deze vergadering, hopelijk de laatste onder mijn voorzitterschap (ik hoop niet weer aan de beurt te komen) is ten einde. Snel naar bed, iedereen valt om van de slaap.
Bom op het ziekenhuis in Köpnick. De moeder van Eckert lag daar.
Vervloekt, wéér alarm.


Jan : 


Dinsdag 25 Juli 1944.
Vanmorgen een alarmpje van 1.40 – 2.25. er zijn weer een heel aantal bommen naar beneden gekomen. Na afloop brandde het in de richting van Friedrichstrasse. Ook het Köpenieker ziekenhuis heeft een treffer gehad op de kelder. Naar men zegt zijn er 110 doden. Zo langzamerhand draai je je niet meer om voor zoo’n nachtalarmpje. Je went aan alles tenslotte.
Eckerts moeder lag ook in het ziekenhuis. Ze zat echter gelukkig in de anderen kelder, maar is niettemin toch een heel eind door de lucht geslingerd. Ze had geen kwetsuren, kon alleen door de schrik de eerste 24 uur niet spreken.
En iedere keer zitten we ons tijdens het alarm illusies te maken van een kapotte S-Bahn en een kapotte fabriek, en nooit gebeurt dat.
We hebben Bastiaanse als nieuw lid van de Spreekrans geïnstalleerd. Het is een heel geschikte vent, ongeveer 30, getrouwd en heeft een kind. Hij had een assurantiekantoor in Rotterdam en is wegens Jodenbevoordeling in Amersfoort en Vught terecht gekomen, en later hierheen getransporteerd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Toegift 1945 - 1985

Invalidenstraße anno 1945: Invalidenstraße anno 1985: Kabelwerk Oberspree anno 1985: Oh ja! ...