102
Berlijn 25 – 7 – ‘44
Lieve Paps, Mams en Lily
Het is de hoogste tijd voor een
lange verjaarsbrief voor Paps. Ik ben al een keer begonnen, maar toen was door
de slaap mijn inspiratie spoorloos verdwenen. We hebben tegenwoordig bijna
iedere nacht lucht-ig bezoek,en dat kost veel slaap. Eerst was het geregeld om
half twee, en nu gisteren plotseling meer dan een uur vroeger. Dit ontlokte Jan
de Boer de verzuchting, ik heb me al weer zo aangepast aan het leven in de
stad, dat ik niet anders weet dan het hoort zo. Als we hier morgen moeten
kruipen en het lopen verboden wordt, geloof ik dat er we binnen de week aan
gewend zijn. Behalve dan dat verhuizen is er niet veel verandering gekomen is
ons bestaan. Ik heb iets meer werk gekregen op de fabriek, maar niet genoeg om
het werken weer te leren.
Van Grand-père heb ik een brief
ontvangen van 23 Juni. Hij zit nog rustig in de bergen, maar beklaagt zich dat
hij niet weg kan. Ik heb hem liever dáár dan in Montpellier. Maar ja, er zijn
geen artsen daar in de bergen, dat is natuurlijk een strop. Hoewel ik denk dat
de artsen minder kunnen helpen dan een goede verzorging. Het trein verkeer
schijnt vrijwel niet meer te functioneren daar.
Ja, daar was ik me nog bijna thuis
geweest ook, met de verjaardag van Paps, dat heeft volgens de berichten maar
een haar gescheeld. Maar het is beter dat er een militaire beslissing komt. Je
ziet toch weer een keer te meer, dat je over het verloop van oorlog en vrede
niets kunt voorspellen. Maar de volgende verjaardag van Paps wil ik toch
beslist thuis zijn. Overigens schiet de zomer al weer aardig op, en de laatste
strijd is nog niet gestreden.
Na deze verjaardagsoverpeinzingen
weer eens wat anders. Donderdag avond ga ik naar mijnheer Fischer, waar ik
uitgenodigd ben de avondmaaltijd te genieten. Hij gaat eind Juli weer naar
Holland, en zal jullie wel even bericht sturen hoe ik het maak. Het is altijd
erg prettig te spreken met andere mensen dan alleen die studenten en arbeiders
die je hier als landgenoten hebt zitten. Je voelt echt behoefte ook eens met
andere mensen te spreken. Verder is hij puik op de hoogte van wat er in Holland
gebeurt, dat is ook heel erg prettig.
Als ik me niet vergis heeft Lily
vandaag uitslag van haar examen, natuurlijk heb ik de laatste dagen alle
verloren ogenblikken geduimd, maar ik weet niet of de uitwerking daarvan groot
is, op die afstand. Maar ik geloof wel dat mijn zusje het klaar speelt, gezien
de resultaten van het schriftelijke gedeelte.
Vorige week Vrijdag ging ik met
Jan weer, zoals gewoonlijk, naar de volgende voordracht, (van een serie waar we
een kaart voor hebben) en al pratend, naderden we de ingang van het gebouw, tot
we plotseling niet verder konden. Daar was me nu net precies voor de ingang een
luchtmijntje gevallen. De voordracht werd in een ander gebouw gehouden,en
niemand vond er eigenlijk iets geks aan. Je bent er aan gewend, dat het
stadsbeeld elke dag verandert. Ook bijzonder gekke effecten, b.v. geraamten van
uitgebrande piano’s, een W.C. die drie hoog nog net bleef hangen en waar je zo
op zou kunnen gaan zitten, ook daaraan wen je, en je kijkt er zelfs niet meer
naar.
26 Juli Gaat de brief verder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten