Pinksteren 1944
Om eens wat verandering in toon
te brengen in mijn dagboek, wijk ik af van mijn gewoonte, en schrijf ’s avonds
wat gebeurtenissen op. ’s Morgens op de fabriek valt het niet mee aardig te
schrijven, omdat je eigenlijk niet goed uitgeslapen bent en de pest aan de zaak
hebt. Maar vandaag ben ik weer eens echt tevreden met mijn lot, als ik dat als
balling zo noemen mag. Eerst met Jan dB. maar de Staatsopera, om een uur of
negen. Om kaarten te kopenvoor Troubadour en Bohème, en daarna naar de Kurfürstendam,
om het “Cabaret der Komiker” te zoeken. Natuurlijk de halve “Kudam” af moeten
lopen, en nog drie kwartier moeten wachten tot de kassa open ging. De tijd
doorgebracht in een kroegje waar de stoelen nog op de tafel stonden, en na het
kaarten kopen naar huis terug. Prachtig weer is het, en Jan en ik spreken af
wat te gaan wandelen. Eerst uitgebreid eten, en dan…… komt alarm. “Schwere
Verbände” zoals dat dan heet. We weten wel wat dat betekent. “Schwere
Cognacverbände” maakt Paans er van alles loopt goed af, de aanval wordt door de
heren naar het Zuiden in Sileiën verlegd.
Na deze schuilkelder episode, de
zoveelste hier in dit vervloekte land, gauw weer de korte broek aan, en naar de
Spree. Op een deken heerlijk liggen baden tussen de verschillende andere
lagerbewoners en bewoonsters. Een mooi gezelschap prachtige borsten en lelijke
billen enz. enz. alles goed bekeken. Een merkwaardig gezelschap, ik hoop dat ik
een photo ervan nog in kan plakken. Na een heerlijk braadpartijtje, waarin Hans
natuurlijk weer uitblonk door een pantser van drie borstrokken (voor zijn “astma”).
Toen we uitgezond waren, en keken
naar de dwazen die in het ijskoude water zwommen, kwam roodgebakken Edzard er
aan in de kano. Jan de B. en ik hebben de boot overgenomen en zijn wat gaan
spelevaren. Je merkt toch niet dat je in D zit als je zo’n zondag mooi weer
hebt en alles plezierig kunt organiseren. Weer eten, en dan met tafel en al
naar buiten. Ik zit nu in gezelschap van Thijs, Hans en Jan te schrijven,
alledrie even ernstig, en de vogels zingen om ons heen.
Over zaterdag niet veel te
vertellen. De Dom gezien met zijn afgebrande koepel, de grote trechters elders
in de stad, steeds meer, het is niet meer bij te houden. Je krijgt er ruzie
over of iets er nu al was, of dat het laatste bombardement het heeft vernield.
Wat boeken gekocht, en naar huis. Skorobohatie kan zijn lezing niet houden, en
dus rustig wat thuis gezeten.
Fischer opgebeld en geschrokken
van zijn verhalen. 20 doden, en 45 gewonden bij een voltreffen in de schuilkelder
van de Glansstoff. Zelf was hij niet aanwezig, op reis. Dinsdag gaat hij weer
naar Holland. In de trein was hij de laatste keer beschoten, 18 kogels door de
Coupé en 3 doden in de coupé er naast. Het wordt ernst met die oorlog. Rome
schijnt ontruimd te worden. Eindelijk dan. Maar het grote offensief moet nog
komen.
Alarm van 00:55 tot 01:20
Alarm van 13:50 tot 14:50.
Dit laatste alarm is in de, uit de bronnen "Jan" en "Oos"' gecombineerde telling het honderdste alarm sinds de aankomst van Oos in Berlijn. Jan kwam later in Berlijn aan en is trouwer en preciezer in het melden van de alarmen, maar mist er ook wel eens een.
Dat inplakken van die photo is gelukt:
Prachtige borsten en lelijke billen
En Jan plakt nog een blad van de scheurkalender in:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten