2e Pinksterdag 1944
De Pinksterdagen van dit jaar heb
ik heerlijk gevierd. Prachtig weer, heerlijk gewoon, zodat je helemaal opleeft.
En dan twee hele dagen achterelkaar vrij. Vroeger heb ik nooit zo kunnen
genieten van het prachtige weer, omdat je er toen altijd van kon genieten
als het mooi weer was. Nu moet dit bovendien samenvallen met een vrije dag!
Geslapen tot negen uur, eten
gekookt enz. tot half elf en toen nog wat gezond. Klaargemaakt voor het vertrek
naar Buch, toen “L15” gegeven werd. Even afgewacht, en werkelijk, om twaalf uur
begon de sirene “Offentliche Fuftwarnung" te blazen. Drie lange tonen. Maar de eerste toon ging het al over in het
geluid van het alarm signaal. Alles bij elkaar gepakt, en maar weer de
schuilkelder in. In de kelder tot één uur, toen “Vorentwarnung” gegeven werd.
Met Jan dB. weer op stap, maar vóór we bij het station waren was het alweer
alarm. Weer de kelder in. Kwart voor twee weer Vorentwarnung en een kwartier
later, toen we al weer bij het station waren “veilig”. Zo heb je zelfs op je
Zondag geen rust en moet je weer in de kelder.
Daarna op reis naar Pels en Buch.
Eerst weer gezocht in “Hufeland”, en vandaar naar het “Ludwich Hoffman
Krankenhaus” gestuurd, het ziekenhuis waar ik (per vergissing) de vorige keer
terecht kwam.
De afspraak met Jan Egberts liep
vanwege het lange alarm natuurlijk mis. Jan Pels zag er slecht uit. Grote bos
met haar, en daar onder het witte gezicht, met donkere strepen erdoor,
griezelig hoor. Twee Knorrgenoten vertrokken net bij mijn aankomst, en Jan
arriveerde een paar minuten na mij.
De wond van Pels heb ik mogen
aanschouwen, en ik moet zeggen dat het erg vies en akelig was. Maar het ergste
is nog het gezelschap. Allemaal syph. patiënten. Dat is daar het gesprek v.d.
dag, van wie je het gekregen hebt, en hoeveel maal al enz. enz. Het is
misschien wel eens goed zoiets te zien, je denkt bij jezelf: als je zulke
ziektes kan krijgen van een grapje, dan blijf ik er liever af. Dit is misschien
de beste bestrijding van de ontucht: verplicht bezoek aan syph. hospitalen!
Volgens Jan E. ziet het er nog
steeds naar uit dat het een gevolg is van de vervelling v.d. roodvonk. Het
resultaat v.d. wasserman was er nog niet uit.Tot half zes bij Jan Pels gezeten
en toen afscheid genomen. Met Jan langs de landelijke weg naar het station
gewandeld, en pijpje gerookt, en toen naar huis. Jan is heel wat opgeknapt de
laatste tijd. Hij toont weer initiatief, gaat vaak een eind wandelen en zo, erg
prettig dat hij niet meer zit te kniezen.
De avond verder rustig
doorgebracht, lezen.
Volgens Jans dagboek : Alarm van 11:55 tot 13:50
Geen opmerkingen:
Een reactie posten