Maandag 22 Mei
Lievenoos,
Hè hè, foei foei, dat is alweer
achter de rug. Het schriftelijk examen bedoel ik. Over ’t algemeen ben ik niet
ontevreden. Ik ben na afloop (het was 2 dagen achter elkaar) eerst direct naar
Wassink, mijn oude talen leraar gestapt, om eens te kijken hoe ik het gemaakt
had. En, schrik niet, hij verwacht dat ik voor Grieks een 8 en voor Latijn een
7 zal hebben! Heb jij nou niet een knappe zus? Gisteren middag hadden we het
laatst Engels. En dat heb ik volkomen verprutst. Omdat ik te moe was. Ik kòn
niet meer. Ik reken op een 4 of zoiets, dan kan het altijd nog meevallen.
Enfin, voor Frans hoop ik een 8 te hebben, en Duits is wel een 6, zodat ik de
moed niet opgegeven heb. In ieder geval kan mijn Grieks met het mondeling een
stootje velen, en dat is het belangrijkste. 24 Juni heb ik mondeling, denkelijk
ook twee dagen. Het is in Amersfoort, dat vind ik ontzettend vervelend, want je
wordt van examen doen toch al zo moe, en als je dan in zo’n trein moet
hobbelen, verschrikkelijk naar, enfin, niets aan te doen. Ik hoop tegen die
tijd lichamelijk wat fitter te zijn, want dat laat te wensen over. Woensdag zou
ik Wasink hebben, en laat ik me daar opeens een dikke roode keel hebben, ik kon
haast niet slikken van de pijn. En Vrijdag daarop zou ik examen hebben! Wassink
kwam, toen hij gewaarschuwd was, direct hierheen hobbelen op zijn houten banden
en heeft nu ’s morgens en ’s avonds hier les gegeven. Het is een reusachtig
aardige kerel. Je moest hem meemaken. Ik hoorde onlangs vertellen dat hij een beroemde
Leidenaar is geweest. Dat vinden jullie misschien al voldoende reden om hem met
de nek aan te zien, maar dat doet aan ’t feit dat hij geweldig aardig en
geestig is niets af! Nauw, ik ben maar blij dat ik van dat schriftelijk af ben.
Ik was eigenlijk half ziek toen ik het deed, koortsig, neusverkouden,
hoesterig. Ik vind eigenlijk hoe langer hoe meer dat ik erg knap ben, (!!!)
want ziekte – en liefdesperikelen ten spijt, maak ik toch mij oude talen maar
behoorlijk. Het stinkt een beetje, vind je ook niet?
//
Zo- het is nu maandag en ik ben
bij Wassink geweest, en deed niets anders dan allerlei belachelijke fouten
maken die ik anders nooit maakte. Nu zei Wassink n.b. heel koeltjes dat ik maar
eens een week helemaal vacantie moest nemen! En hij was er zo volkomen rustig
onder, net of hij er zeker van was dat het best kom lijden. Dat zei hij
trouwens. Nu, ik vind het heerlijk en heb het ook echt wel nodig. Ik ga een
paar dagen bij Nan logeren en kom dan fris weer terug. O. jasses, er komen
mensen voor de kamer, en n.b. weer vrouwen! Het lijkt wel of ze ’t er om doen.
En ’t zij nog Hollandse ook!! Als dat maar niet weer net zoiets wordt als no één was. Enfin, maar afwachten.
Ik ben ontrouw geweest, het is al weer een week of drie geleden at ik je geschreven
heb. Dank voor je brief, tussen haakjes; je schreef dat ik Arie niet in de
steek moet laten en met hem moet blijven omgaan! Met elkaar omgaan deden we
eigenlijk niet, we schreven alleen maar. Maar, weet je, ik geloof dat dat de
zaak voor hem nog veel moeilijker zou maken. Denk je ook niet? Hij schreef zelf
dat hij met verder corresponderen alleen zichzelf maar voor de gek zou houden.
Nu weet ik helemaal niet hoe dat is met jongens, maar ik, voor mij, zou het
makkelijker, liever gezegd minder moeilijk vinden, helemaal niets van de persoon in
kwestie te horen of te zien. Bovendien zou ik het ook héél moeilijk vinden om
te schrijven, want, zie je, als de zaak nu zo stond dat ik nooit anders dan
vriendschap voor hem gevoeld had dan was het heel wat anders maar dit is voor
mij een heel penibele zaak geweest, ook vanwege andere complicaties, en ik
heb moeten kiezen. Ik heb nu zo gekozen en heb de knoop doorgehakt. Als ik nu
weer moet gaan schrijven wordt het maar weer een verwarde massa in mijn brein.
En toch voel ik alleen maar vriendschap voor hem. Ik geloof dat het het beste
is de zaak maar te laten zoals hij is.
Ziezo dit is de ernstige afdeling
geweest. Mopjes weet ik niet te tappen op het ogenblik. Je schrijft dat je ons
er van verdenkt jou wat op de mouw te spelden wat betreft de ontvangst van je
pakjes! Wat denk je wel?? Als wij iets niet krijgen dan schrijven wij dat
werkelijk wel hoor, maak je niet benauwd. Dat spek was uniek en fantastisch. Ik
denk wel dat ik een heleboel vragen van jou vergeet te beantwoorden, maar, je
weet, ik heb vacantie nodig. Ik wil deze brief wegsturen omdat ik zo’n tijd
niet geschreven heb, maar daarom wordt hij waarschijnlijk ook minder gezellig;
mijn andere brieven schrijf ik altijd in étappes als ik in een gezellige bui
ben maar deze heb ik bijna achter elkaar geschreven. Mams en ik spelen béélderig
(een woord waar Paps wat van krijgt gewoon, waardoor ik het dan ook heel
vaak gebruik) quatremains, synphonieën van Beethoven en Mozart. Leuk hè. Juffrouw
Kwast doet ze eerst met ons, en dan moet je maar zo van het blad lezen, de meest
ingewikkelde maat heb je bij Beethoven, het is afgrijselijk zenuwslopend, want
zij speelt maar door, en dan moet je het zien bij te sloffen. Ontzaglijk leuk
eigenlijk, want er zit spark in. en ik ga ook al aardig vooruit, het is
eigenlijk nooit zó dat ik het niet meer op kan vagen, als ik er even uit ben.
Zaterdag avond ben ik even bij Piet geweest, die gelijk met mij onder ’t mes
was. De eerste helft, Vrijdag, had hij heel behoorlijk, maar de tweede helft, Zaterdag, had hij net zo verpest als ik mij Engels. Hij doet ’t binnenkort over, en zei,
(vond zichzelf reusachtig flink) dat hij aan de tentatie om naar een
orgelconcert, Bach, in de Klaaskerk te gaan weerstand had geboden en besloten
had niet te gaan, omdat hij werken moest. Hij was vroeger de mening toegedaan
dat je net zo goed wèl kon doen waar je zin in had, want hij is in de 5e
klas v.h. Gym. blijven zitten en had er toen spijt van als haren op zijn hoofd
dat hij uit “werkens oogpunt” niet meegegaan was met een schoolreis naar
Brussel. Maar nu is hij plotseling reuze ijverig geworden en ontzegt zich
genoegens. Hij is erg geestig, en zijn moeder is een heel lang mager mens,
vreselijk kwiek en gevat, en ze heeft vroeger op ’t lab. gestaan waar paps assistent
was. Zijn pa is net een Engelsman, vreselijk “clean shaven” en weinig
spraakzaam. De zusters van zijn pa hebben in één of andere naaikrans van Tante
Fie en Tante Marie gezeten vroeger. Allemaal even idioot vind je niet. Daar kom
je zo langzamerhand achter en telkens ontdek je weer wat geks.
Nu Oos, ik ga je brief posten, tot
de volgende keer maar weer, groeten van Tante Marie
Kusje van Lily
Geen opmerkingen:
Een reactie posten