Zaterdag 22 April.
Zoals gewoonlijk heb ik het ook
vanmorgen enorm druk. De moeilijkheid is, dat er in een halve dag net zoveel
privé zaken moeten gebeuren als anders in één dag. Verder zitten er nog een
verslag, en het toneelstuk Iphigenie op me te wachten.
Na twaalf naar Börse voor de
Cakes, en naar de staatsoper. Programma niet interessant, op één na alle
opera’s gezien. Met Jan de Boer verder op zoek naar gebakjes in een straatje
achter Börse. Daarna via Collignon (boekje over kunststoffen gekocht) naar de
photo’s (zijn genomen op 27 Februari). Dat was een verrassing, ze zijn geweldig
leuk geworden. Daarna gaat Jan B naar huis, hij moet oefening van de Luftschutz
meemaken. Bij Gellius worden ze vervelend, ze vragen wat je eigenlijk hebben
wilt, en dan weet je op zo’n moment niets te zeggen.
In Zum Spaten (Friedrichstraße)
gegeten en nog wat gelezen, en om 5 uur naar het Schauspielhaus,
Gendarmermarkt. Tussen Deutsche en Fraßösische Dom in. De eerste is kapot, de
tweede half.
Schauschpielhaus zelf vertoont enkele sporen van brandbommen maar
is verder onbeschadigd. De zaak is afschuwelijk lelijk, maar zeer praktisch. We
zaten derde rang, vierde rij, maar alles was toch goed te zien. Bob kwam bijna
te laat, omdat hij nog even had willen eten, en toen bij de Stamm op had
vertelde de ober dat hij nog zulke lekkere vis had, en toen nog weer zo’n
lekkere pudding. Resultaat dar Bob met volle maag en hikkend in de schouwburg
verscheen.
Het publiek is hier overwegend
Duits, maar zoals altijd zijn ook hier de Hollanders vertegenwoordigd.
Studenten natuurlijk.
Over het stuk Iphigenie auf Tauris,
was ik enthousiast na het lezen. Het is prachtige taal en vooral zeer rijk aan
inhoud. De vertolking door de Maria Koppenhöfer was wel goed, maar ze heeft een
enorm vervelende stem. Zoals Bob het uitdrukte, een Amerikaanse rookstem. En
daar ben ik erg gevoelig voor, ze heeft veel bedorven met die
Zara-Leander-stem.
Rolverdeling
“Heram in eure Schatten, rege
Wipfel. Des alten, heil’gen, dichtbeladten Haines enz.
Onsterfelijk mooi is dit alles, en er zijn zoveel stukken
die als gezegd in de Duitse taal zijn achter gebleven. Op ons slaan enkele
stukken:
“Weh den, der forn von Eltern und
Geschwestern,
Ein einsam Leben fürt! Ihm zehrt
der Gram
Das n”schts Glük vor seinen
Lippen weg,
Ihm schwärmen abwärts immer die
gedanken.
Nach seines Vaters Hallen, wo….
Enz.
En dan:
Kann uns zum Vaterland die Fremde
werden?
Und dir ist fremd das Vatreland
geworden.
Das ist es, warum mein blutend
Hertz nicht heilt.
Verder ook:
Es fürchte die Götter
Das Menschen ge schecht
Sie halten die Herrschaft
In ewigen Händen
Und können sie brauchen
Wie’s ihnen gefällt
Orkest speelde heel goed (Aubin
Skoda)
Goethe speelde deze rol zelf bij
de eerste opvoering. Het laatste stuk beviel me beter dan het begin. Of dat aan
mij ligt, dat ik aan de stemmen van de spelers gewend raakte, of dat de spelers
er beter in kwamen, dat kan ik niet beoordelen. Naar het genot te oordelen, dat
het lezen van de tekst oplevert, kan ik niet zeggen dat de vertolking
verrassend goed was.
Na afloop een eindje door de stad
gewandeld tot Jannoritz br”cke, omdat het zulk mooi weer was.
Uit Jans dagboek:
Uit Jans dagboek:
Er wordt in de
stad op het ogenblik hevig op ondergedoken soldaten gecontroleerd door de
militaire politie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten